Аlisher Navoiy(Foniy)ning, asosan, “Mahbub ul-qulub” va “Lison uttayr”,
qisman, “Hayrat ul-abror”, “Farhod va Shirin”, “Layli va Majnun”, “Sabʼayi sayyor”, “Saddi
Iskandariy” dostonlari ishq va uning turlari tasviri jihatidan o‘zaro qiyosiy tarzda o‘rganiladi, haqiqiy va
majoziy ishq talqinida sho‘ro davri olimlari qarashlarining xato jihatlari ko‘rsatiladi, ishq talqinlari asosida
buyuk o‘zbek shoiri va mutafakkiri asarlari mohiyatini ochishda bir qator yangi nuqtayi nazarlar ilgari
suriladi