Öz
To evaluate the level of reflection of the human resources management approach to public institutions, in particular metropolitan municipalities, through performance indicators is the aim of the research. The research data were obtained from the 2021 activity reports of 30 metropolitan municipalities. The concept of human resources, which has been adopted in for-profit private sector businesses, has also been used by public institutions in recent years. The efficiency of human resources comes to the priority in improving the quality of public services offered to local people. It is understood that 190 of the 5998 performance indicators included in the 2021 activity reports of the metropolitan municipalities within the scope of the research are related to the human resources functions. The most used human resources function was training and development at a rate of 47% (90) among the performance indicators. Afterwards, it is understood that subjects such as motivation of employees and mentoring (20%; 38 items) are included. It has been determined that there is only 1 performance indicator for selection and placement and career management. The limited level of performance indicators related to human resources constitutes the impression that metropolitan municipalities cannot fully transition from the understanding of personnel management to human resources management in terms of content.
Anahtar Kelimeler
Human Resources Metropolitan Municipalities Performance Indicator Efficiency
Kaynakça
- Akçakaya, M. (2017), “Yerel Yönetimlerde Performans Yönetimi ve Karşılaşılan Sorunlar”, Üçüncü Sektör Sosyal Ekonomi, 52 (1), s. 56-83.
- Armstrong, M. (2011). A Handbook of Human Resource Management Practice. Kogan Page Publishers, London and Philadelphia.
- Boztepe, M. (2018), “Yeni Kamu Yönetimi Anlayışı ve Geleneksel Kamu Personel Rejimi Üzerine Etkileri”, Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt: 20, Sayı: 3, s. 191-210.
- Bölükbaşı, A. ve Çakmur Yıldırtan, Z. (2010), “Yerel Yönetimlerde Belediyenin Başarısını ve Yaşam Memnuniyetini Etkileyen Faktörler Üzerine Bir Alan Araştırması”, Öneri, Cilt: 9, Sayı: 33, s. 227-235.
- Çetin, C, Dinç Elmalı, E. ve Arslan, M. (2018). İnsan Kaynakları Yönetimi, Beta Yayınları, İstanbul.
- Çetinel, F. Gül (2003), “Personel Yönetiminden İnsan Kaynakları Yönetimine: Tarihsel Bir Perspektif”, Anadolu Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 19 (1), s. 175-200.
- Çevikbaş, R. (2012), “Yeni Kamu Yönetimi Anlayışı ve Türkiye Uygulamaları”, Ekonomi ve Yönetim Araştırmaları Dergisi, Cilt: 1, Sayı: 2, s. 9-32.
- Delery, J.E. ve D. Roumpi (2017), “Strategic Human Resource Management, Human Capital and Competitive Advantage: Is The Field Going in Circles”, Human Resource Management Journal, 27, s. 1-21.
- Dessler, G. (2004). A framework for human resource management. Pearson Education India.
- Eroğlu, H. Tuğba (2010), “Yeni Kamu Yönetimi Anlayışının Türk Kamu Personeli Yönetimine Etkisi”, ZKÜ Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt: 6, Sayı: 12, s. 225-233.
- Eryılmaz, B. (2008), Kamu Yönetimi, Ankara: Okutman Yayıncılık.
- Gruening, G. (2001). “Origin and theoretical basis of New Public Management”, International Public Management Journal 4, s. 1-25.
- Karaarslan, H. (2015), “Yerel Yönetimlerde Performans Ölçümü ve Göstergeler”, Strategic Public Management Jorunal, Sayı: 2, s. 88-107.
- Karasu, Y. A. Ve Demir, D. (2012). Stratejik Planlama, Performans Esaslı Bütçeleme Ve Büyükşehir Belediyelerindeki Uygulamalar. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 17 (3), 339-349.
- Köse, H. (2015), “Belediyelerde Faaliyet Raporu Hazırlama Süreci ve Ortaya Çıkan Sorunlar”, Anadolu Bil Meslek Yüksekokulu Dergisi, 37, s. 51-66.
- Köseoğlu, D. Ve Uğur, A. (2018), “Belediyelerde İnsan Kaynakları Yönetimine Geçiş ve Karşılaşılan Sorunlar Üzerine Bir Değerlendirme”, Bilgi Sosyal Bilimler Dergisi, Sayı: 1, s. 147-178.
- Köseoğlu, Ö. Ve Şen, M. (2014), “Kamu Sektöründe Performans Yönetimi: Politikalar, Uygulamalar ve Sorunlar”, Akademik İncelemeler Dergisi, Cilt: 9, Sayı: 2, s. 113-136.
- Sabuncuoğlu, Z. (2005), İnsan Kaynakları Yönetimi Uygulamalı, Ankara: Nobel Yayınları.
- Sabuncuoğlu, Z. (2012). Uygulama Örnekleriyle İnsan Kaynakları Yönetimi, Beta Yayınları, İstanbul.
- Schuler, Randall S. ve Ian C. MacMillan (1984), “Gaining Competitive Advantage Through Human Resource Management Practices”, Human Resource Management, Cilt: 23, Sayı: 3, s. 241-255.
- Steccolini, I. (2004), “Is The Annual Report An Accountability Medium? An Empirical Investigation Into Italian Local Governments”, Financial Accountability&Management, 20 (3), s. 327-350.
- Tiyek, R. (2020), “Yerel Yönetimlerde İnsan Kaynakları Yönetimi ve Endüstri İlişkiler, (Editör: Burak Hamza Eryiğit), Yerel Yönetimler Teori, Uygulama ve Yeni Yaklaşımlar, Ankara: Nobel Yayınları, s. 61-80.
- Tiyek, R. (2022), “Büyükşehir Belediyeleri İnsan Kaynakları Yapısı”, (Editör: Şahin Karabulut), Tüm Yönleriyle Yönetim ve Strateji, s, 213-225, Bursa: Ekin Yayınevi.
- Tortop, N. Aykaç, B. Yayman, H. ve Özer, M.A. (2006), Mahalli İdareler, Ankara: Nobel Yayınları. Tunçer, P. (2011), İnsan Kaynakları Yönetimi, Ekin Yayınları, Bursa.
- Tutum, C. (1980), “Türk Personel Sisteminin Sorunlarına Genel Bir Yaklaşım”, Amme İdaresi Dergisi, Cilt: 13, Sayı: 3, 95-107.
- Tuysuz, M. (2022), “Belediyelerde Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi”, (Editör: Ramazan Tiyek ve Burak Hamza Eryiğit), Yerel Yönetimler Üzerine Sosyo-Politik-Yönetsel-Kültürel-Teknolojik ve Tarihi Perspektiften Güncel Tartışmalar, Bursa: Ekin Yayınları, s. 109-122.
- Whipp, R. (1991), “Human Resource Management, Strategic Change and Compettion: The Role of Learning”, International Journal of Human Resource Management, 2 (2), 165-192.
- Yılmazöz, M. (2009). “Türkiye’de Kamu Personel Yönetimi Sorunu”, Maliye Dergisi, Sayı 157, Temmuz-Aralık, s. 293-302.
- 23.07.2004 tarih ve 5216 sayılı Büyükşehir Belediyesi Kanunu
- 23.07.1965 tarih ve 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu
- 25.02.2011 tarih ve 6111 sayılı Bazı Alacakların Yeniden Yapılandırılması ile Sosyal Sigortalar Ve Genel Sağlık Sigortası Kanunu Ve Diğer Bazı Kanun Ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun
- 06.12.2012 tarih ve 6360 sayılı On Dört İlde Büyükşehir Belediyesi ve Yirmi Yedi İlçe Kurulması ile Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun
- 22.04.2021 tarih ve 31462 sayılı Kamu İdarelerince Stratejik Planlar ve Performans Programları ile Faaliyet Raporlarına İlişkin Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmelik
Öz
To evaluate the level of reflection of the human resources management approach to public institutions, in particular metropolitan municipalities, through performance indicators is the aim of the research. The research data were obtained from the 2021 activity reports of 30 metropolitan municipalities. The concept of human resources, which has been adopted in for-profit private sector businesses, has also been used by public institutions in recent years. The efficiency of human resources comes to the priority in improving the quality of public services offered to local people. It is understood that 190 of the 5998 performance indicators included in the 2021 activity reports of the metropolitan municipalities within the scope of the research are related to the human resources functions. The most used human resources function was training and development at a rate of 47% (90) among the performance indicators. Afterwards, it is understood that subjects such as motivation of employees and mentoring (20%; 38 items) are included. It has been determined that there is only 1 performance indicator for selection and placement and career management. The limited level of performance indicators related to human resources constitutes the impression that metropolitan municipalities cannot fully transition from the understanding of personnel management to human resources management in terms of content.
Anahtar Kelimeler
Human Resources Metropolitan Municipalities Performance Indicator Efficiency
Kaynakça
- Akçakaya, M. (2017), “Yerel Yönetimlerde Performans Yönetimi ve Karşılaşılan Sorunlar”, Üçüncü Sektör Sosyal Ekonomi, 52 (1), s. 56-83.
- Armstrong, M. (2011). A Handbook of Human Resource Management Practice. Kogan Page Publishers, London and Philadelphia.
- Boztepe, M. (2018), “Yeni Kamu Yönetimi Anlayışı ve Geleneksel Kamu Personel Rejimi Üzerine Etkileri”, Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt: 20, Sayı: 3, s. 191-210.
- Bölükbaşı, A. ve Çakmur Yıldırtan, Z. (2010), “Yerel Yönetimlerde Belediyenin Başarısını ve Yaşam Memnuniyetini Etkileyen Faktörler Üzerine Bir Alan Araştırması”, Öneri, Cilt: 9, Sayı: 33, s. 227-235.
- Çetin, C, Dinç Elmalı, E. ve Arslan, M. (2018). İnsan Kaynakları Yönetimi, Beta Yayınları, İstanbul.
- Çetinel, F. Gül (2003), “Personel Yönetiminden İnsan Kaynakları Yönetimine: Tarihsel Bir Perspektif”, Anadolu Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 19 (1), s. 175-200.
- Çevikbaş, R. (2012), “Yeni Kamu Yönetimi Anlayışı ve Türkiye Uygulamaları”, Ekonomi ve Yönetim Araştırmaları Dergisi, Cilt: 1, Sayı: 2, s. 9-32.
- Delery, J.E. ve D. Roumpi (2017), “Strategic Human Resource Management, Human Capital and Competitive Advantage: Is The Field Going in Circles”, Human Resource Management Journal, 27, s. 1-21.
- Dessler, G. (2004). A framework for human resource management. Pearson Education India.
- Eroğlu, H. Tuğba (2010), “Yeni Kamu Yönetimi Anlayışının Türk Kamu Personeli Yönetimine Etkisi”, ZKÜ Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt: 6, Sayı: 12, s. 225-233.
- Eryılmaz, B. (2008), Kamu Yönetimi, Ankara: Okutman Yayıncılık.
- Gruening, G. (2001). “Origin and theoretical basis of New Public Management”, International Public Management Journal 4, s. 1-25.
- Karaarslan, H. (2015), “Yerel Yönetimlerde Performans Ölçümü ve Göstergeler”, Strategic Public Management Jorunal, Sayı: 2, s. 88-107.
- Karasu, Y. A. Ve Demir, D. (2012). Stratejik Planlama, Performans Esaslı Bütçeleme Ve Büyükşehir Belediyelerindeki Uygulamalar. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 17 (3), 339-349.
- Köse, H. (2015), “Belediyelerde Faaliyet Raporu Hazırlama Süreci ve Ortaya Çıkan Sorunlar”, Anadolu Bil Meslek Yüksekokulu Dergisi, 37, s. 51-66.
- Köseoğlu, D. Ve Uğur, A. (2018), “Belediyelerde İnsan Kaynakları Yönetimine Geçiş ve Karşılaşılan Sorunlar Üzerine Bir Değerlendirme”, Bilgi Sosyal Bilimler Dergisi, Sayı: 1, s. 147-178.
- Köseoğlu, Ö. Ve Şen, M. (2014), “Kamu Sektöründe Performans Yönetimi: Politikalar, Uygulamalar ve Sorunlar”, Akademik İncelemeler Dergisi, Cilt: 9, Sayı: 2, s. 113-136.
- Sabuncuoğlu, Z. (2005), İnsan Kaynakları Yönetimi Uygulamalı, Ankara: Nobel Yayınları.
- Sabuncuoğlu, Z. (2012). Uygulama Örnekleriyle İnsan Kaynakları Yönetimi, Beta Yayınları, İstanbul.
- Schuler, Randall S. ve Ian C. MacMillan (1984), “Gaining Competitive Advantage Through Human Resource Management Practices”, Human Resource Management, Cilt: 23, Sayı: 3, s. 241-255.
- Steccolini, I. (2004), “Is The Annual Report An Accountability Medium? An Empirical Investigation Into Italian Local Governments”, Financial Accountability&Management, 20 (3), s. 327-350.
- Tiyek, R. (2020), “Yerel Yönetimlerde İnsan Kaynakları Yönetimi ve Endüstri İlişkiler, (Editör: Burak Hamza Eryiğit), Yerel Yönetimler Teori, Uygulama ve Yeni Yaklaşımlar, Ankara: Nobel Yayınları, s. 61-80.
- Tiyek, R. (2022), “Büyükşehir Belediyeleri İnsan Kaynakları Yapısı”, (Editör: Şahin Karabulut), Tüm Yönleriyle Yönetim ve Strateji, s, 213-225, Bursa: Ekin Yayınevi.
- Tortop, N. Aykaç, B. Yayman, H. ve Özer, M.A. (2006), Mahalli İdareler, Ankara: Nobel Yayınları. Tunçer, P. (2011), İnsan Kaynakları Yönetimi, Ekin Yayınları, Bursa.
- Tutum, C. (1980), “Türk Personel Sisteminin Sorunlarına Genel Bir Yaklaşım”, Amme İdaresi Dergisi, Cilt: 13, Sayı: 3, 95-107.
- Tuysuz, M. (2022), “Belediyelerde Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi”, (Editör: Ramazan Tiyek ve Burak Hamza Eryiğit), Yerel Yönetimler Üzerine Sosyo-Politik-Yönetsel-Kültürel-Teknolojik ve Tarihi Perspektiften Güncel Tartışmalar, Bursa: Ekin Yayınları, s. 109-122.
- Whipp, R. (1991), “Human Resource Management, Strategic Change and Compettion: The Role of Learning”, International Journal of Human Resource Management, 2 (2), 165-192.
- Yılmazöz, M. (2009). “Türkiye’de Kamu Personel Yönetimi Sorunu”, Maliye Dergisi, Sayı 157, Temmuz-Aralık, s. 293-302.
- 23.07.2004 tarih ve 5216 sayılı Büyükşehir Belediyesi Kanunu
- 23.07.1965 tarih ve 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu
- 25.02.2011 tarih ve 6111 sayılı Bazı Alacakların Yeniden Yapılandırılması ile Sosyal Sigortalar Ve Genel Sağlık Sigortası Kanunu Ve Diğer Bazı Kanun Ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun
- 06.12.2012 tarih ve 6360 sayılı On Dört İlde Büyükşehir Belediyesi ve Yirmi Yedi İlçe Kurulması ile Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun
- 22.04.2021 tarih ve 31462 sayılı Kamu İdarelerince Stratejik Planlar ve Performans Programları ile Faaliyet Raporlarına İlişkin Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmelik
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Çalışma Ekonomisi |
| Bölüm | Research Articles |
| Yazarlar | |
| Erken Görünüm Tarihi | 18 Nisan 2023 |
| Yayımlanma Tarihi | 16 Nisan 2023 |
| Kabul Tarihi | 3 Nisan 2023 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2023 Cilt: 5 Sayı: 2 |
Kaynak Göster
BILTÜRK Journal of Economics and Related Studies Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0) altında çalışmaktadır.