نوع مقاله : علمی-پژوهشی

نویسنده

• خلیل حکیمی فر

استادیار و عضو هیئت‌علمی گروه ادیان و عرفان تطبیقی دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران

چکیده

در روزگار ما با وجود جنگ‌های عقیدتی، مهاجرت و جهانی‌شدن، گفت‌وگو پدیده‌ای اجتناب‌ناپذیر است. در مقام مقایسه، در جهان غرب، مسیحیان شخصیت اصلی گفت‌وگوی بین‌دینی هستند و روحانیون مسیحی تکنیک‌ها و روش‌های آن را فرا می‌گیرند؛ درحالی‌که مسلمانان که مهم‌ترین هدف گفت‌وگوی مسیحیان هستند، کمتر به آموزش روش‌ها و فنون گفت‌وگوی بین ادیان در آموزشگاه‌های خود می‌پردازند. مسئله اصلی این مقاله آن است که دانشگاه چه نسبتی با موضوع گفت‌وگوی ادیان دارد؟ آیا انتظار نقش‌آفرینی دانشگاه در این زمینه با رسالت دانشگاه مغایر است یا بالعکس؟ دانشگاه با چه سازوکاری می‌تواند به این موضوع بپردازد تا نتایج در خوری به دست آورد؟ زیربنای این آموزش باید دانش تحول‌گرا، اخلاق‌محور و ارزش‌بنیان باشد. این دانش در وهله نخست موجب شناخت ارزش‌ها و اهداف ادیان و در گام بعدی، موجب احترام به ویژگی‌های فرهنگی و اجتماعی سنت‌های دینی مختلف می‌شود. برنامه‌ریزی راهبردی برای آموزش گفت‌وگوی ادیان، رسالت دانشگاهی است که در پی حقیقت، صلح و رفاه اجتماعی از طریق آموزش و پژوهش است. این مقاله متکفّل تبیین ضرورت آموزش گفت‌وگوی ادیان در دانشگاه به شیوۀ تحلیلی و توصیفی است.

کلیدواژه‌ها

• واحد درسی
• گفت‌وگو
• شیوه‌ها
• مهارت‌ها
• ادیان و عرفان

موضوعات

• ارتباطات بین الملل
• ارتباطات گروهی
• ارتباطات میان فرهنگی
• جامعه‌شناسی دین
• جهان اسلام
• دیپلماسی فرهنگی
• سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی
• مطالعات ادیان

عنوان مقاله [English]

The need to teach methods and skills of interfaith dialogue

نویسنده [English]

• Khalil Hakimifar

Assistant Professor and Member of the Faculty of Comparative Religions and Mysticism, Faculty of Theology and Islamic Studies, Sistan and Baluchestan University, Zahedan, Iran

چکیده [English]

The phenomenon such as Ideological war, immigration, globalization, etc. make dialogues among religions inevitable. The Christians comparatively are the main players to have dialogue among religions so, their clergymen have been trained many techniques to be successful in this matter. Meanwhile this issue has been mostly neglected among Muslims who are the most important target for dialogue. The main issue in this essay are as below: -What responsibility the university has in dialogue among religions? -is there any contradiction between the expecting role-playing of university and its responsibility? -How university can access the needed results? It seems, it is university’s responsibility to have planning and strategy for teaching dialogue among religions which is truly possible through peace and social welfare and research, Because the infrastructure for teaching dialogue among religions should be knowledge-oriented, effective, ethical and value-base. This knowledge beside formulating values and goals of religions, it creates respects to cultural and social features of different religions. The current essay has been assigned to formulate the necessity of teaching dialogue among religions at university by descriptive- analytic method.

کلیدواژه‌ها [English]

• course unit
• dialogue
• methods
• skills
• religions and theosophy