روانشناسی سلامت

با همکاری مشترک دانشگاه پیام نور و انجمن روانشناسی سلامت

شماره جاری

بر اساس شماره‌های نشریه

بر اساس نویسندگان

بر اساس موضوعات

نمایه نویسندگان

نمایه کلیدواژه ها

درباره نشریه

اهداف و چشم انداز

اعضای هیات تحریریه

اصول اخلاقی انتشار مقاله

بانک ها و نمایه نامه ها

پیوندهای مفید

پرسش‌های متداول

فرایند پذیرش مقالات

اطلاعات آماری نشریه

اخبار و اعلانات

مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر کیفیت زندگی و درمان مبتنی بر تنظیم هیجان بر نشانگرهای زیستی (HbA1C و گلوکز خون) بیماران مبتلا به دیابت نوع دو

نوع مقاله : علمی- پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری روانشناسی سلامت، گروه روانشناسی، دانشگاه پیام‌نور، تهران، ایران.

2 استاد، گروه روانشناسی، دانشگاه پیام‌نور، تهران، ایران

3 استاد، گروه روانشناسی، دانشگاه پیام‌نور، تهران، ایران.

چکیده

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشیدرمانمبتنیبرکیفیتزندگیودرمانمبتنیبرتنظیمهیجانبر نشانگرهای زیستی (HbA1C و گلوکز خون) بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش­آزمون- پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش شامل بیماران مبتلابهدیابتنوعدومراجعه­کنندهبهبیمارستان ایرانی شهر دبی بود. 45 نفر از بیماران به‌صورت در دسترس انتخاب و به­صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار گرفتند. گروه­های آموزش تحت درمانمبتنیبرکیفیتزندگی وتنظیمهیجان قرار گرفتند. مقادیر هموگلوبین­گلیکوزیله و قندخون ناشتا بیماران قبل، بعد و سه ماه بعد از مداخله اندازه­گیری شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر کیفیت زندگی و تنظیم هیجان بر نشانگرهای زیستی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مؤثر است (01/0p≤). مقایسه میانگین­های دو گروه آزمایش نشان داد که تفاوت معناداری بین اثربخشی آن‌ها بر روی HbA1C وجود ندارد (05/0<p)؛ اما تفاوت معناداری بین اثربخشی آن‌ها بر میزان گلوکز خون در مرحله پس­آزمون وجود داشت (01/0p≤). نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه، تأثیر درمانمبتنیبرکیفیتزندگی و تنظیمهیجان را در کنترل میزان گلوکز خون و HbA1C بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 نشان داد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Comparison the efficacy of life-based treatment and emotional regulation therapy on HbA1C biological markers and blood glucose in patients with type 2 diabetes.

نویسندگان [English]

  • Mashaallah Yazdi 1
  • Majid Saffarinia 2
  • Hossein Zare 3

1 Ph.D Student of Health Psychology, Department of Psychology, Payame Noor University, Tehran, Iran.

2 Professor, Department of Psychology, Payame Noor University, Tehran, Iran.

3 Professor, Department of Psychology, Payame Noor University, Tehran, Iran.

چکیده [English]

Objective: Introduction: the aim of this study was to compare the efficacy of quality of life based therapy and emotion regulation therapy on biomarkers (HbA1C and blood glucose) in patients with type2 diabetes. Method: the present study was a quasi-experimental study with pretest-posttest design and follow-up with control group. The study population consisted of patients with type 2 diabetes referred to Iranian hospital in Dubai. 45 patients were selected by convenience sampling and randomly assigned to two experimental and one control group. Training groups were treated based on quality of life and emotion regulation. Glycated hemoglobin and fasting blood glucose were measured before, after, and 6 months after the intervention. Findings: the results showed that treatment based on the quality of life and emotion regulation was effective on biomarkers in patients with type2 diabetes (). Comparison of the means of the two experimental groups showed that there was no significant difference between their effectiveness on HbA1C (P>0.05), but there was a significant difference between their effects on blood glucose levels at the posttest stage (P≤0.01). Conclusion: the results of this study showed the effect of quality of life therapy and emotion regulation on controlling blood glucose and HbA1C in patients with type2 diabetes.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Quality of life therapy
  • emotion regulation therapy
  • glycated hemoglobin
  • blood glucose
  • type2 diabetes
مراجع
آرین و. فروید، م.، منتظری، ع و یاوری، پ. (1391). بررسی رابطه­ی کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی و کنترل قند خون در افراد مبتلا به دیابت  نوع  2.  مجله­ی  غدد  درون­ریز  و متابولیسم ایران، 14(4)، 318-324.
آقایی، ص و یوسفی، ز. (1396). اثربخشی آموزش کیفیت زندگی درمانی بر کاهش استرس والدینی و ابعاد آن در بین مادران کودکان ناتوان هوشی. خانواده پژوهی، 13(50)، 237-250.
افشاری، ا. (1397). پیش­بینی تبعیت درمانی بیمارانمبتلا به دیابت بر اساس خودشفقت­ورزی، تنظیم هیجانی و بهزیستی معنوی. مجله تحقیقات علوم رفتاری، 16(4)، 466-475.
بیاتی، ب.؛ قاسم­زاده، س و افروز، س. (1396). اثربخشی ارتقای کیفیت زندگی بر رضامندی زوجیت والدین دارای کودک مبتلا به دیابت نوع یک و میزان هموگلوبین گلیکوزیله کودک. فصلنامه توانمندسازی کودک استثنایی، 8(23)، 6-16.
دوازده­امامی، م.ح.؛ خراط­زاده، ح.؛ بختیاری، م و مهکی، ب. (1397). اثربخشی کاهش استرس مبتنی بر ذهن­آگاهی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2. فصلنامه علمی پژوهشی پرستاری دیابت زابل، 6(4)، 607-617.
رستمی، م.؛ ابوالقاسمی، ع و نریمانی، م. (1392). اثربخشی درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی در کیفیت زندگی زوجین ناسازگار. مجله علمی پژوهان، 15(1)، 19-27.
زارع­بهرام­آبادی، مهدی.، وفائی­بانه، فاروق.، قادری، ابراهیم.، و تقوایی، داود. (1391). اثربخشی رفتاردرمانی شناختی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2. مجله دیابت و لیپید ایران، 12(3)، 225-232.
زنجری، ن. (1390). مطالعه­ی تعیین­کننده­های اجتماعی-روان­شناختی سبک زندگی ارتقاءدهنده سلامت سالمندان. مطالعه­ی موردی: سالمندان شهر شیراز. پایان­نامه کارشناسی ارشد جامعه­شناسی، دانشگاه شیراز.
سلیمانی، زهرا.، براتی، حدیث.، مظفری­جوین، احمد.، ارشادی­مقدم، هانیه.، و محمدی، مسعود. (1395). بررسی کیفیت زندگی بیماران دیابتی شهرستان سبزوار در سال 1395. مجله دانشکده پرستاری ارتش جمهوری اسلامی ایران، 3(4)، 264-270.
صحراییان، ک.؛ پیوسته­گر، م.؛ خسروی، ز و حبیبی، م. (1398). مقایسه اثربخشی توانبخشی شناختی و درمان تلفیقی توانبخشی شناختی و تنظیم هیجان بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به اچ­آی­وی دارای مشکلات عصب­شناختی. فصلنامه علمی پژوهشی روان­شناسی سلامت، 8(1)، 25-51.
قیاسوند، م و قربانی، م. (1394). اثربخشی آموزش تنظیم هیجان در بهبود راهبردهای تنظیم هیجان و کنترل قند خون مبتلایان به دیابت نوع دو. مجله­ی غدد درون­ریز و متابولیسم ایران، 17(4)، 299-307.
عصارزادگان، م و رئیسی، ز. (1398). اثربخشی آموزش مبتنی بر روان­شناسی مثبت­نگر بر کیفیت زندگی و شادکامی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو. فصلنامه علمی پژوهشی روان‌شناسی سلامت، 8(2)، 97-116.
کاظمی­رضایی، ع.؛ مرادی، ع و حسنی، ج. (1397). مطالعه تطبیقی تنظیم هیجان، خودکنترلی و مکانیزم‌های دفاعی در بیماران قلبی-عروقی، بیماران دیابتی و افراد بهنجار. نشریه روان‌پرستاری، 6(1)، 43-51.
مظلومی ­محمودآباد، س.؛ رضائیان، م.؛ نقیب­زاده تهامی، ا و صادقی، ر. (1396). بررسی کیفیت زندگی مرتبط با سلامت و ارتباط آن با کنترل قند خون در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 شهرستان سیرجان در سال 1395. مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، 16(1)، 73-82.
یوسفی، ز و سبحانی، م. (1397). اثربخشی آموزش کیفیت زندگی درمانی بر فرسودگی شغلی و ابعاد آن در کارکنان زن. فصلنامه مشاوره شغلی و سازمانی، 10(37)، 9-30.
 
Amelia, R., Lelo, A., Lindarto, D., & Mutiara, E. (2018, March). Quality of life and glycemic profile of type 2 diabetes mellitus patients of Indonesian: a descriptive study. In IOP Conference Series: Earth and Environmental Science (Vol.
125, No. 1, p. 012171). IOP Publishing.
Bradley, C. (2013). Handbook of psychology and diabetes: a guide to psychological measurement in diabetes research and practice. Routledge.
Braga, F., Dolci, A., Mosca, A., & Panteghini, M. (2010). Biological variability of glycated hemoglobin.  Clinica Chimica Acta,  411(21-22), 1606-1610.
Brunner, L. S. (2010). Brunner & Suddarth's textbook of medical-surgical nursing (Vol.1). Lippincott Williams & Wilkins.
Care, D. (2018). Economic Costs of Diabetes in the US in 2017. Diabetes care, 41(5): 917.
Ciolacu, M. V., Chraif, M., & Anitei, M. (2015). Effects of emotional regulation on blood sugar.  Romanian Journal of Experimental Applied Psychology,  6(3).
Coccaro, E. F., Drossos, T., & Phillipson, L. (2016). HbA1c levels as a function of emotional regulation and emotional intelligence in patients with type 2 diabetes. Primary care diabetes,  10(5), 334-341.
Dalewitz, J., Khan, N., & Hershey, C. O. (2000). Barriers to control of blood glucose in diabetes mellitus. American Journal of Medical Quality, 15(1), 16-25.
Frisch M. (2010). Psychotherapy based on the quality of life Therapy. Tehran: Arjmand.
Frisch, M. B. (2005). Quality of life therapy: Applying a life satisfaction approach to positive psychology and cognitive therapy. John Wiley & Sons.
Gillani, S. W., Ansari, I. A., Zaghloul, H. A., Abdul, M. I. M., Sulaiman, S. A. S., & Baig, M. R. (2018). Bridging glycated hemoglobin with quality of life and health state; a randomized case–control study among type 2 diabetes patients.  Diabetology & metabolic syndrome , 10(1), 23.
Iliya, I. A., Mohammed, B., Akuyam, S. A., Nok, A. J., Bauchi, Z. M., Tanko, M., ... & Yusuf, B. (2016). Molecular mechanisms of insulin signaling. Sub-Saharan African Journal of Medicine, 3(1), 3-7.
Kim, H. S., Shin, J. A., Chang, J. S., Cho, J. H., Son, H. Y., & Yoon, K. H. (2012). Continuous glucose monitoring: current clinical use. Diabetes/metabolism research and reviews, 28, 73-78.
Longo, D. L., Fauci, A. S., Kasper, D. L., Hauser, S. L., Jameson, J. L., & Loscalzo, J. (Eds.). (2013).  Harrison's manual of medicine. New York: McGraw-Hill Medical.
Kennard, E. J., Lieberman, J., Saaid, A., & Rolfe, K. J. (2015). A preliminary comparison of laryngeal manipulation and postural treatment on voice quality in a prospective randomized crossover study. Journal of Voice, 29(6), 751-754.
Gazalle, F. K., Hallal, P. C., Andreazza, A. C., Frey, B. N., Kauer-Sant'Anna, M., Weyne, F., ... & Kapczinski, F. (2007). Manic symptoms and quality of life in bipolar disorder. Psychiatry research, 153(1), 33-38.
روانشناسی سلامت
دوره 9، شماره 33
اردیبهشت 1399
صفحه 61-78
فایل ها
هم رسانی
ارجاع به این مقاله
آمار