Öz
Amaç: Çalışma, Şanlıurfa'da kadın sağlık
çalışanlarının doğurganlık özelliklerini ve doğurganlığa bakış açılarını
belirlenmek amacıyla yapılmıştır. Yöntem:
Araştırma kesitsel tiptedir. Örnek seçiminde küme örnekleme yöntemi
kullanılmıştır. Örnekleme 174 kadın sağlık çalışanı alınmıştır. Araştırmanın
verileri yüz yüze görüşme tekniği ile Kasım-Aralık 2014 tarihleri arasında
toplanmıştır. Bulgular: Kadın sağlık
çalışanlarının yaş ortalaması 33.2±6.2'dir. Çalışanların %72.4'ü ebe/hemşire,
%14.4'ü hekim, %13.2'si teknisyendir. Kadınların ilk evlilik yaş ortalaması 24.4 ± 2.8, ilk gebelik
yaş ortalaması 25.6 ± 3.2,
gebelik sayısı ortalaması 2.0
± 1.0 ve yaşayan çocuk sayısı ortalaması 1.6 ± 0.8'dır. Gebeliği önleyici modern
yöntem kullanımı %72.3'tür. En sık yöntem kullanmama nedeni çocuk istemidir.
Lojistik regresyon modeline göre; 3 ve üzeri gebelik sayısı kadın sağlık
çalışanlarında 35 yaş ve üstü olanlarda 6.0 kat, eşi esnaf olanlarda 3.9 kat
daha fazladır. Sonuç: Kadın sağlık
çalışanları doğurganlıkları ile ilgili karar verme
sürecinde etkindirler. Gebelik kontrolleri oldukça yüksektir ancak zaman zaman
başarısızlıklar da yaşanmaktadır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- 1. Urhan B, Etiler N. Sağlık sektöründe kadın emeğinin toplumsal cinsiyet açısından analizi. Çalışma ve Toplum 2011;2(29):191-215.
- 2. Canbaz S, Sünter AT, Süren C, Pekşen Y. Kadın sağlık çalışanlarının doğurganlık özellikleri, gebelik ve doğum sonu dönemdeki çalışma koşulları. Kocatepe Tıp Dergisi 2005;6(2):39-44.
- 3. Mesleki Güvenlik ve Sağlık Ulusal Enstitüsü. İşyeri Tehlikelerinin Kadın Üreme Sağlığına Etkileri 1999 [online]. Erişim yeri: http://www.cdc.gov/niosh/docs/99-104/pdfs/99-104.pdf. Erişim tarihi: 22 Şubat 2016.
- 4. Türkiye İstatistik Kurumu. Türkiye İstatistik Yıllığı 2013[online].Erişim yeri: http://www.tuik.gov.tr/Kitap.do?metod=KitapDetay&KT_ID=0&KITAP_ID=1. Erişim tarihi: 22 Şubat 2016.
- 5. Özsoy AS, İz BF. Toplumsal yapıda hemşirelerin konumu. Toplum ve Hekim. 2005;20(4):254-258. 6. Leith LH. Why do women still earn less than men ? Monthly Labour Review 2014[Online]. Erişim yeri: http://www.bls.gov/opub/mlr/2014/beyond-bls/pdf/why-do-women-still-earn-less-than-men.pdf. Erişim tarihi: 24 Mart 2016.
- 7. Bayrakçeken T. Kadın Hekimler Açısından Mesleki Kimliğin Anlamı. 2. Kadın Hekimlik ve Kadın Sağlığı Kongresi, Ankara, 2010, s134-136.
- 8. Ayaz S, Tezcan S, Akıncı F. Hemşirelik yüksekokulu öğrencilerinin sağlığı geliştirme davranışları. Cumhuriyet Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi 2005;9(2):26-34.
- 9. Oran T, Turgay S. Hemşirelik öğrencilerinin sağlık davranışları. Ege Üniversitesi Hemşirelik Yüksek Okulu Dergisi 2006;22(2):281-91.
- 10. Alıcı S, Sarıkaya Ö. Sağlık Davranışlarının Geliştirilmesinde Yaşantılayarak Öğrenme Uygulaması. Dokuz Eylül Üniversitesi Hemşirelik Yüksek Okulu Elekronik Dergisi 2009;2(3):95-101.
- 11. Şimşek H. Toplumsal Cinsiyet Eşitsizliğinin Kadın Üreme Sağlığına Etkisi: Türkiye Örneği. Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi 2011;25(2):119-126.
- 12. Akın A, Özvarış ŞB. Kadın Sağlığı, Üreme Sağlığı ve Aile Planlaması. İçinde: Güler Ç, Akın L, Editörler. Halk Sağlığı Temel Bilgiler. Genişletilmiş ikinci baskı. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Yayınları; 2012. ss. 220-233.
- 13. Boratav K. İstanbul ve Anadolu’dan Sınıf Profilleri. Ankara: İmge Kitabevi Yayınları; 2004.
- 14. Koruk İ, Tekin-Koruk S, Tuncer K, Demir C, Kara B, Şeyhanoğlu AS. Şanlıurfa’da Sağlık Çalışanlarının Mesleki Bulaşıcı Hastalıklara Karşı Aşılanma Düzeyi. Klimik Dergisi 2014;27(2):48-56.
- 15. Özvarış Ş. Doğurganlığın Düzenlenmesi. Sağlık ve Toplum 1998;8(3-4):45-48.
- 16. Hacettepe Üniversitesi Nüfus Etütleri Enstitüsü. Türkiye Nüfus ve Sağlık Araştırması 2013. Erişim yeri: http://www.hips.hacettepe.edu.tr/tnsa2013/rapor/TNSA_2013_ana_rapor.pdf. Erişim tarihi: 27 Mart 2016.
- 17. Öztürk Ç. Sağlık Personelinin Aile Planlaması Yöntemlerini Tercih Nedenleri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi 2009 Afyon Kocatepe Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Afyon.
- 18. Dündar C, Kaynar E, Pekşen Y. Samsun İli Merkez Sağlık Ocaklarında Çalışan Evli Ebelerin Aile Planlaması Yöntemi Kullanma Durumları. İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi 2005;12(4):243-246. 19. Selim S, Üçdoğruk Ş. Sayma Veri Modelleri ile Çocuk Sayısı Belirleyicileri: Türkiye'deki Seçilmiş İller için Sosyoekonomik Analizler. Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi 2003;18(2):13-31.
- 20. Sak ME, Evsen M, Sak S, Çaça F. Kontrasepsiyon Yöntemlerinin Etkinliği ve Kadınların Eğitim Düzeyi: Güneydoğu Anadolu’da Bir İlçe Örneği. Dicle Tıp Dergisi 2008;35(4):265-270.
- 21. Altuntaş F, Madya AS. Bolu Dörtdivan İlçesi’nde Aile Planlaması Hizmetlerinin Değerlendirilmesi. Düzce Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Dergisi 2011;1(1):1-7.
- 22. Cangöl S. Lalapaşa Merkez İlçe’de Yaşayan 15-49 Yaş Grubu Kadınların Üreme Sağlığı Durumları. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi 2010, Trakya Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Edirne.
- 23. Duman Z, NG K, Şahin K, Coşar E, Arıöz D, Aral İ. Sağlık Çalışanlarının Normal Doğum ve Sezaryen ile İlgili Düşünceleri. Perinatoloji Dergisi 2007;15(1):1-7.
- 24. Çakmak B, Arslan S, Nacar C. Kadınların İsteğe Bağlı Sezaryen Konusundaki Görüşleri. Fırat Tıp Dergisi 2014;19(3):122-125.
- 25. Kutlar A, Erdem E, Aydın FF. Kadınların İşgücüne Katılması ile Doğurganlık, Boşanma ve Ücret Haddi Arasındaki İlişki: Türkiye Üzerine Bir Araştırma. Bilgi Ekonomisi ve Yönetimi Dergisi 2012;7(1):149-68.
Ayrıntılar
| Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
|---|---|
| Bölüm | Araştırma Makalesi |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 24 Aralık 2017 |
| Gönderilme Tarihi | 4 Temmuz 2017 |
| Kabul Tarihi | 2 Ekim 2017 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Cilt: 10 Sayı: 3 |
Kaynak Göster
Cited By
TOPLUMSAL CİNSİYETİN GEBELİK, DOĞUM VE DOĞUM SONU DÖNEMDE KADIN SAĞLIĞINA ETKİSİ
Samsun Sağlık Bilimleri Dergisi
https://doi.org/10.47115/jshs.971559
MEÜ
Sağlık Bilimleri Dergisi Doç.Dr. Gönül Aslan'ın Editörlüğünde Mersin
Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsüne bağlı olarak 2008 yılında
yayımlanmaya başlanmıştır. Prof.Dr. Gönül Aslan Mart 2015 tarihinde Başeditörlük görevine Prof.Dr.
Caferi Tayyar Şaşmaz'a devretmiştir. 01 Ocak 2023 tarihinde Prof.Dr. C. Tayyar Şaşmaz Başeditörlük görevini Prof.Dr. Özlem İzci Ay'a devretmiştir.
Yılda üç sayı olarak (Nisan - Ağustos - Aralık) yayımlanan dergi multisektöryal hakemli bir bilimsel dergidir. Dergide araştırma makaleleri yanında derleme, olgu sunumu ve editöre mektup tipinde bilimsel yazılar yayımlanmaktadır. Yayın hayatına başladığı günden beri eposta yoluyla yayın alan ve hem online hem de basılı olarak yayımlanan dergimiz, Mayıs 2014 sayısından itibaren sadece online olarak yayımlanmaya başlamıştır. TÜBİTAK-ULAKBİM Dergi Park ile Nisan 2015 tarihinde yapılan Katılım Sözleşmesi sonrasında online yayın kabul ve değerlendirme sürecine geçmiştir.
Mersin Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi 16 Kasım 2011'dan beri Türkiye Atıf Dizini tarafından indekslenmektedir.
Mersin Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi 2016 birinci sayıdan itibaren ULAKBİM Tıp Veri Tabanı tarafından indekslenmektedir.
Mersin Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi 02 Ekim 2019'dan beri DOAJ tarafından indekslenmektedir.
Mersin Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi 23 Mart 2021'den beri EBSCO tarafından indekslenmektedir.
Dergimiz açık erişim politikasını benimsemiş olup, dergimizde makale başvuru, değerlendirme ve yayınlanma aşamasında ücret talep edilmemektedir. Dergimizde yayımlanan makalelerin tamamına ücretsiz olarak Arşivden erişilebilmektedir.
Bu eser Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.