ارزیابی مقاومت فشاری محدود نشده و دوام ماسه کربناته و سیلیکاته بهسازی شده با بایوپلیمر صمغ فارسی و عامل پیوندساز کلرید کلسیم

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 فارغ التحصیل کارشناسی ارشد ژئوتکنیک، دانشکده عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران

2 دانشیار، دانشکده عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران

3 ارغ التحصیل کارشناسی ارشد ژئوتکنیک، دانشکده عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران

چکیده

محدودیت‏های نظیر تغییر اسیدیته خاک و نگرانی‏های زیست‏محیطی ناشی از استفاده از مواد سنتی تثبیت‏کننده خاک همچون سیمان، بررسی استفاده از مواد دوست‏دار محیط‎زیست و ارزان با خطرات ثانویه کمتر همچون بایوپلیمرها را توجیه‏پذیر ساخته است. در این مطالعه به بررسی اثر افزودن صمغ فارسی و کلرید کلسیم به دو خاک ماسه‏ای سیلیکاته فیروزکوه و کربناته هرمز پرداخته‌شده است. بدین منظور توسط آزمایش مقاومت فشاری محدود نشده پارامترهای اولیه همچون درصد وزنی صمغ فارسی، مولاریته کلرید کلسیم مورد ارزیابی و درصدهای بهینه مواد افزودنی شناسایی گردید. سپس تأثیر پارامترهای محل و مدت گیرش و چرخه‎های متوالی خیس و خشک بر روی مقاومت فشاری و دوام نمونه‏های بهسازی‎شده بهینه صورت گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد که مقاومت فشاری ماسه فیروزکوه و هرمز بهسازی‎شده با درصد بهینه صمغ فارسی (5/2 و 3 درصد) به ترتیب تا 75/2 و 3 مگاپاسکال پس از گیرش 28 روزه در گرمکن 40 درجه افزایش پیدا می‏کند. در شرایط خشک، ماسه فیروزکوه و هرمز بهسازی‎شده با صمغ فارسی و کلرید کلسیم در درصد بهینه (5/1% صمغ و 3 مولار برای فیروزکوه و 5/2% و 2 مولار برای هرمز)، مقاومت 28 روزه به ترتیب 2/6 و1/5 مگاپاسکال کسب می‏کنند که نسبت به نمونه بهسازی‎شده با صمغ فارسی، 125% و70% افزایش داشته است. صمغ فارسی دوام قابل قبولی در برابر چرخه‏های متوالی خیس و خشک از خود نشان داده به‌طوری‌که مقاومت فشاری تک‏محوری خشک و خیس(پس از غرقاب شدن در آب) ماسه فیروزکوه و هرمز بهسازی‎شده با صمغ فارسی، ابتدا به ترتیب2200 و 200، 2250 و 240 بوده که پس از 10 چرخه متوالی خیس و خشک به مقادیر به ترتیب 750 و 110، 600 و 80 کیلوپاسکال میل کرده و این مقاومت را در چرخه‏های بعدی حفظ خواهد کرد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

Evaluation of Unconfined Compressive Strength and Durability of Carbonate and Silicate Sands Treated with Persian Gum Biopolymer and Calcium Chloride Binding Agent

نویسندگان [English]

  • Masoud Mohseninia 1
  • hossein Salehzadeh 2
  • Saeed Rahmati Sardasht 3
1 Graduated MSc., Department of Civil Engineering, Iran University of Science and Technology, Tehran, Iran
2 Associate Pofessor, Department of Civil Engineering, Iran University of Science and Technology, Tehran, Iran.
3 Graduated MSc., Department of Civil Engineering, Iran University of Science and Technology, Tehran, Iran
چکیده [English]

The constraints such as altering soil acidity and environmental concerns stemming from the use of traditional soil stabilizers like cement have justified the exploration of environmentally friendly, cost-effective materials with fewer secondary risks, such as biopolymers. This study focuses on examining the effect of adding Persian gum and calcium chloride to two types of soils, silicate sand from Firoozkooh and carbonate sand from Hormuz. For this purpose, initial parameters such as the weight percentage of Persian gum and the molarity of calcium chloride were evaluated through an unconfined compressive strength test, identifying optimal additive percentages. Then, the impact of factors such as curing time, curing place, and wetting-drying cycles on the compressive strength and durability of the optimized treated specimens was investigated. The results of this research indicate that the compressive strength of Persian gum-treated Firoozkooh and Hormuz sands increases up to 2.75 and 3 MPa, respectively, after a 28-day curing period at 40°C with the optimal Persian gum percentage (2.5% and 3%). Under dry conditions, Persian gum and calcium chloride-treated Firoozkooh and Hormuz sands at the optimal percentage (1.5% Persian gum and 3 molar calcium chloride for Firoozkooh sand and 2.5% Persian gum and 2 molar calcium chloride for Hormuz sand) achieve compressive strengths of 6.2 and 5.1 MPa, respectively, after 28 days, representing a 125% and 70% improvement compared to specimens treated with Persian gum. Persian gum exhibits acceptable durability against wetting and drying cycles, demonstrating initial dry and wet uniaxial compressive strengths (after immersion in water) for Firoozkooh and Hormuz sands treated with Persian gum, which were initially 2200 and 200, 2250 and 240 kPa, respectively. After undergoing 10 wetting and drying cycles, these strengths decreased to 750 and 110, 600 and 80 kPa, respectively, and will maintain this resistance in subsequent cycles.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Soil improvement
  • Firoozkooh sand
  • Hormoz sand
  • Biopolymer
  • Persian gum