Document Type : Research Article

Authors

1 Ph.D. Candidate in English Literature, University of Isfahan, Isfahan, Iran.

2 Assistant Professor of English Language and Literature, Department of English Language and Literature, Faculty of Literature and Humanities, Arak University, Arak, Iran.

Abstract

Politicization, in general, and biopoliticization, in particular, of human beings’ lives, especially those the state deems expendable, is what informs the heart of the present study. Exploring the subtle ways in which the state renders its subjects docile and at the same time divested of any subjectivity, agency, identity and human rights remarkably helps in better understanding the covert mechanisms of the biopolitical regimes operating within the ideologically-informed, discursive nexus of the sociopolitical fabric of the society. Studying Giorgio Agamben’s (1995) seminal text Homo Sacer (1995), and his theoretical reworking of Michel Foucault’s concept of “biopower” alongside Carl Schmitt’s notion of “the state of exception” casts an illuminating light on how such biopolitical regimes and exclusionary states of exception operate within the narrative of V. S. Naipaul’s A House for Mr. Biswas (1961). Attempts at biopoliticizing and governmentalizing Mohun Biswas, the fiction’s central character, play out in different contexts and manifest themselves within the fabric of both the microcosmic family and macrocosmic society wherein Biswas inhabits, not as a decent member, but as a subjugated inhabitant of a biopolitical camp. Having been biopolitically interpellated and reduced to an Agambenian homo sacer, Biswas is deemed outside of and beneath the law, life and citizenship, and therefore, within a sacrificial order, his life means nothing to the biopolitical state. However, some counter-discursive, counter-biopolitical spaces that Biswas uses to rally against the prevailing sovereignty of the biopolitical regimes of the state should be explored to further buttress or undermine the discursive and ontological potentiality of resistance against biopolitical oppressions of any sort.

Keywords

Main Subjects

Article Title [Persian]

ساکنین اردوگاه: هومو ساکر و رژیم های بیوسیاسی در رمان خانه ای برای آقای بیسواس اثر وی. اس. نایپل

Authors [Persian]

  • امیرحسین نعمتی زیارتی 1
  • دکتر مهدی جاویدشاد 2

1 دانشجوی دکتری زبان و ادبیات انگلیسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

2 استادیار ادبیات انگلیسی، گروه زبان و ادبیات انگلیسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه اراک، اراک، ایران

Abstract [Persian]

این پژوهش اساساً به بررسی فرآیند سیاسی‌سازی[1] و بیوسیاسی‌سازی[2] زندگی انسان‌ها، بالاخص آنان که توسط حکومت بی‌ارزش و مصرف‌شدنی تلقی می‌شوند می‌پردازد.  هدف این نوشتار مطالعه و واکاوی روش‌های نامحسوسی است که نظام حاکم با بهره‌گیری از آن‌ها سعی در بی‌هویت‌سازی و نهایتاً سرکوب و منکوب‌سازی مردم دارد. از طریق کاوش و فهم این روش‌ها می‌توان مکانیسم‌های پنهان رژیم حاکم را بهتر شناخت، مکانیسم‌هایی که از قلب نظام بیوسیاسی زاده شده، ایدیولوژیک-محور است و بافت گفتمانی سیاسی-اجتماعی جامعه را تشکیل می‌دهد. در این راستا، با مطالعه و بهره‌گیری از اثر شاخص جئورجیو آگامبن[3]، هومو ساکر (1995)[4]، و بازتعریف وی از مفاهیمی چون «بیوقدرت[5]» میشل فوکو[6]، و «طرد شدگی[7]» کارل اشمیت[8]، نوشتار پیش رو تلاش دارد ساختارهای بیوسیاسی ظالم و طرد‌کننده ایدیولوژیک را در رمان شاخص وی. اس نایپل[9]، خانه‌ای برای آقای بیسواس (1961)[10]، مطالعه کند. شخصیت محوری این رمان، یعنی ماهون بیسواس، در بافت‌ها و نظام‌های مختلفی چون، خانواده، جامعه و... به دام زنجیره‌ای درهم‌تنیده از دستگاه‌های ظالم بیوسیاسی می‌افتد که در نتیجه‌ی آن به آنچه آگامبن «هومو ساکر» می‌نامد بدل گردد. به زعم آگامبن، هوموساکر موجودی است بی‌هویت، بی‌اراده و فاقد قدرت که در نظام حاکم بیوسیاسی هیچ جایگاه و ارزشی ندارد، به حدی خوار و مطرود است که نظام او را حتی مستحق فدا شدن نیز نمی‌داند. بااین حال، این مقاله هم‌چنین به واکاوی و جستجوی فضاهایی ضدگفتمان-محور،ضد ایدیولوژیک و ضدبیوسیاسی می‌پردازد که بیسواس مفلوک با استمداد از آن‌ها در تلاش است راه خود را به سوی رهایی و رستگاری بیابد.
 
[1] Politicization
[2] Biopoliticization
[3] Giorgio Agamben
[4] Homo Sacer (1995)
[5] Biopower
[6] Michel Foucault
[7] State of Exception
[8] Carl Schmitt
[9] V. S. Naipaul
[10] A House for Mr. Biswas (1961)

Keywords [Persian]

  • بیوسیاست
  • طردشدگی
  • اردوگاه
  • حاکمیت
  • ایدیولوژی
  • حقوق بشر
Agamben, G. (1995). Homo Sacer: Sovereign Power and Bare Life. Stanford University Press.
Leitch, V. B., Cain, W. E., Finke, L. A., McGowan, J., Sharpley-Whiting, T. D., & Williams, J. J. (2018). The Norton Anthology of Theory and Criticism: Third Edition. W.W. Norton & Company.
Casmier, S. (1995). Black Narcissus: Representation, Reproduction, Repetition and Seeing Yourself in Naipaul’s A House for Mr. Biswas and The Enigma of Arrival. Commonwealth (Dijon); Dijon, 18(1), 92.
Ceraso, S., & Connolly, P. (2009). The Destabilization of Masculinity in A House for Mr. Biswas and The Mimic Men. Mosaic, An Interdisciplinary Critical Journal, 42(3), 109–126. https://doi.org/10.1353/mos.2009.0007 
Emezue, GMT. (2006). Failed Heroes, Failed Memory: Between the Alternatives of (V. S. Naipaul’s) Biswas and (Mongo Beti’s) Medza.” In Reimagining African Literature. International Research Confederacy on African Arts and Culture (IRCAAC).
Garebian, K. (1984). The Grotesque Satire of A House for Mr. Biswas. Modern Fiction Studies. The Johns Hopkins University Press, 30 (3) 487-496. https://doi.org/10.1353/mfs.0.0397 
Ghosh, W. (2017). The Formalist Genesis of “Postcolonial” Reading: Brathwaite, Bhabha, and A House for Mr. Biswas. ELH: Johns Hopkins University Press, 84 (3), 765 – 789. https://doi.org/10.1353/elh.2017.0029 
Giri, B. P. (2015). Colonial Displacement and Subjectivity in V. S. Naipaul’s A House for Mr. Biswas. Literary Studies, 28 (01), 1–9. https://doi.org/10.3126/litstud.v28i01.39549 
Gratton, P. (2011). What More Is There to Say? Revisiting Agamben’s Depiction of Homo Sacer. The European Legacy. 16 (5), 599 – 613. https://doi.org/10.1080/10848770.2011.587868 
King, B. (1974). Literatures of the World in English. Routledge and Kegan Paul.
Kortenaar, N. T. (2011). Postcolonial Literature and the Impact of Literacy: Reading and Writing in African and Caribbean Fiction. Cambridge University Press.
McKenzie, E. (2009). Philosophy in the West Indian Novel. University of West Indies Press.
Naipaul, V. S. (1961). A House for Mr. Biswas.
Ojakangas, M. (2005) Impossible Dialogue on Biopower: Agamben and Foucault. Foucault Studies. Helsinki Collegium for Advanced Studies, 2 (1), 5- 28. https://doi.org/10.22439/fs.v0i2.856 
Ormerod, D. (1967). Theme and Image in V. S. Naipaul’s A House for Mr. Biswas. Texas Studies in Literature and Language. 8 (4), 589 – 602. Retrieved from: https://www.jstor.org/stable/40753949
Peters, M. A. (2014). Giorgio Agamben’s Homo Sacer Project: Introduction. Educational Philosophy and Theory. 46 (4), 327 – 333. https://doi.org/10.1080/00131857.2012.754357 
Rai, R. P. (2017). Displacement as a Diasporic Experience in V.S. Naipaul’s A House for Mr. Biswas. Crossing the Border: International Journal of Interdisciplinary Studies, 5 (2). https://doi.org/10.3126/ctbijis.v5i2.18435 
Ramchand, K. (1969). The World of A House for Mr. Biswas. Caribbean Quarterly, 15(1), 60-72.
Reynolds, J. (2014). Empire, Emergency & the Law. University of Galway, PhD Dissertation.
Rohlehr, P. G. (2002). Predestination, Frustration and Symbolic Darkness in Naipaul’s A House for Mr. Biswas. Caribbean Quarterly, 48 (2-3) 87 – 94. https://doi.org/10.1080/00086495.1964.11828875 
Sinfield, A. (2004). Literature, Politics and Culture in Postwar Britain. A&C Black.
Tewarie, B. (2002). A House for Mr. Biswas Revisited: Ethnicity, Culture, Geography and Beyond. Caribbean Quarterly, 48 (2-3), vii-xxix.
Vaughan-Williams, N. (2012). Border Politics: The Limits of Sovereign Power. Edinburgh University Press.