Abstrakt

Synodus dioecesana, sicut et alia instituta primitivae Ecclesiae, initium suum in praxi a vita commendata, habent. Cum presbyterium , primum una cum Episcopo in civitate permanens, post aliquod tempus in dioecesi dispersum est, necessum fuit novas formas contagis Episcopi cum suo clero quaerere. Unam ex his, primum in Oriente et dein in Occidente, synodus dioecesana evadit. Isto in articulo auctor dicit: I. De praesbyterio in primis saeculis Ecclesiae. II. De synodis dioecesanis in luce legis universae. III. De modo celebrandi synodos dioecesanas, praesertim in Polonia. IV. De Synodo dioecesana in Pontificali Romano. Esti Concilia provincialia et dein Concilia oecumenica statuerunt, ut synodi dioecesanae quotannis (vel etiam bis in anno) celebrarentur, in praxi temen Episcopi rarius clerum in synodum convocarunt. Ultimo tempore multis in dioecesibus aliae formae, quae tantum speciem synodi dioecesanae obtinent, praevaluerunt, quaeque „conferentiae dioecesanae” nuncupantur. De modo celebrandi synodos dioecesanas pauca tantum iure statuta sunt, leges tamen liturgicae — in Pontificali Romano — ordinem ad celebrandam synodum dioecesanam praebebant. Multa etiam a praxi descripta sunt.