Bu
çalışma, Tekirdağ ve Kırklareli illerinde seçilen birer ilçede hayvancılık
işletmelerinin yem bitkileri yetiştiriciliği ve mera kullanım alışkanlıkları
açısından karşılaştırılması amacıyla yürütülmüştür. Tekirdağ ili merkez ilçeye
bağlı 6 köyde 36, Kırklareli ili Pehlivanköy ilçesinde bağlı 9 köyde 55 olmak
üzere toplam 91 üretici ile anket çalışması gerçekleştirilmiştir. Elde edilen
verilerin analizinde öncelikle yüzde, ortalama, standart sapma gibi tanımlayıcı
istatistikler kullanılmıştır. İncelenen değişkenler açısından iller arasında
farklılık olup olmadığı, kesikli verilerde ki kare testi ile ortaya
konulmuştur. İşletmelerin yem bitkileri yetiştiriciliği ve mera kullanım
alışkanlıkları bakımından birbirinden ayıran özellikler diskriminant analizi
ile belirlenmiştir. Kırklareli ilinde üreticilerin ortalama eğitim süresi 7.53
yıl, ortalama yaşı 46.84, ortalama hayvan sayısı 17.69, meradan yararlanma
süresi 3.89 ay, yetiştirilen yem bitkisi sayısı 1.87 adet, meralardaki bitki
türü sayısı 2.38 ve işletmenin meraya uzaklığı 574.55 m olarak bulunmuştur.
Tekirdağ ilinde ise üreticilerin ortalama eğitim süresi 7.56 yıl, ortalama yaşı
49.39, ortalama hayvan sayısı 41.92, meradan yararlanma süresi 6.56 ay,
yetiştirilen yem bitkisi sayısı 2.97 adet, meralardaki bitki türü sayısı 2.72
ve işletmenin meraya uzaklığı 688.89 m olarak bulunmuştur. Kırklareli
ve Tekirdağ ilindeki üreticiler arasındaki yem bitkileri yetiştiriciliği ve
mera kullanım alışkanlıkları farklılığının istatistiki olarak önemli olup olmadığını
tespit etmek üzere yapılan ki kare testi sonucunda, otlatma planlarında hayvan
türüne göre ayırım yapma, su baskınından etkilenen mera olması ve yem bitkileri
desteklemesi alma durumunun illere göre değiştiği tespit edilmiştir. Uygulanan
doğrusal diskriminant analizi sonucuna göre, üreticiler arasındaki ayırıma etki
eden en önemli değişkenlerin meradan yararlanma süresi ve yetiştirilen yem
bitkisi sayısı olduğu belirlenmiştir. Grup merkezi değerlerine göre, meradan
yararlanma süresinin ve yetiştirilen yem bitkisi sayısının Tekirdağ ilindeki
işletmelerde daha yüksek olduğu tespit edilmiştir. Diskriminant analizi
sonucunda toplamda bütün işletmelerin %75.80’inin doğru bir şekilde gruplandığı
bulunmuştur. Elde edilen bulgular doğrultusunda, Tekirdağ ilindeki üreticilerin
yem bitkileri yetiştiriciliği ve mera kullanımı konusunda Kırklareli ilindeki
üreticilere göre daha bilinçli olduğu sonucuna ulaşılmıştır.