Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi

Öz

“Felsefe Akımları ve Eğitim”** genel başlıklı inceleme dizimizin üçüncüsünü’ “Realizm ve Eğitim” oluşturmaktadır. Daha önce ele almış bulunduğumuz Felsefe akımlarından “Pragmatizmdin, içinde tecrübenin yer aldığı yapı üzerinde önemle duran bir felsefe olduğu vurgulanmıştı. Bu anlayışta, insan doğası tecrübenin bir üımnü olarak algılanmakta ve insan zekâsı, insanın çeşitli sorunlarını çözmesi ve kendi değerlerine ulaşması için en iyi bir araç olarak kabul edilmektedir. Bilimsel yöntem yüceltilmekte ve ahlâki alanlara kadar genişletilmektedir. Öte yandan İdealizm, insanın ve doğanın gerçekliğin tamamını kapsamadığına, her ikisinin de zamanı ve mekânı ve tüm sonlu varoluşu aşan nihaî bir gerçeklikte temellendiğini ileri sürmektedir. İnsan, gerçekliğin tam sınırlarını asla bilemiyecektir çünkü onun bilgisi “tahminler” alanında kalmaktadır. Bilimin bulguları “gerçeklik”ten çok “tanımlar” olarak alınmaktadır. Ye insanın özü onun kişiliğidir ya da onun “ruhsal ben’i dir; bu da sonsuz ruhun sonlu bir ifadesi olmaktadır. İnsan kişiliğine önem verme ve insanın toplumsal ve tinsel bir toplulukta diğer varolanlarla içten ilişkili olduğu inancı bu eğitim felsefesinde önemli1 unsurlardandır.