31

32

Ά πόλις ά των Έπωαυρί-
ων Τΐτον Στατίλιον Τιμο-
κράτους υίόν Λαμπρίαν
άρετας ένεκεν.

Έν τψ Ίερω εόρέθησαν πολλαί έπιγραφαί άνα-
φερόμεναι εις [/.έλη της οικογενείας Τίτου Στατι-
λίου και δημοσιευθείσα! έν τω 0θΓρΐ18 και έν τω
ίβ!)&3, έξ ων ορμώμενος δ ΓοΐΙΟΒΓΐ συνέταξε διά-
γραμμα γενεαλογίας της οικογενείας ταύτης (ίδε

ΙΑδ Π, 151).

Τψ. 0,74, πλ. 0,53, πάχ. 0,50. Μήκος γραμ-
μάτων 0,030.

78.

Τεμάχιον βάθρου έν ω σώζονται τάοε :

Τ I Β Ε Ρ I Ο Ν . . .
ΣΕΒΑΣΤΟΝ..:

Τψ. 0,22, πλ. 0,36, πάχ. 0,21.

79.

Έτερον έν ω ώσαύτως σώζονται :

...ΕΤΤΙΔΑΥΡΙΩΝ
. . . ΓΥΝ ΑΙ ΚΑΚΑΙΣ ΑΡΟΣ
...ΚΟΥΣΕΒΑΣΤΟΥ

Την έπιγραφήν ταύτην ορμώμενοι έκ της έν τω
γ . στίχω καταλήξεως ΚΟΥ και έκ της έν τω Α'.
τεύχει της Εφημερίδος ταύτης (1883) δημοσιευ-
θείσης επιγραφής έν σελ. 30 άρ. 11 έδυνάμεθα
ίσως νά συμπληρώσωμεν ούτως :

[Ά πόλις ά. τών] Έπιοαυρίων

[Φρουρίαν Τρανκυλλίαν] γυναίκα Καίσαρος

[Γοροιανου Μάρ]κου σεβαστού.

άλλ' έν τω β'. στίχω ύπάρχουσι πολλά γράμματα,
έκτος αν ύποθέσωμεν δτι τό Φρονρίαν ήτο συγκε-
κομμένον.

Έν Αθήναις, μην'ι Μαρτίω 1884.

Π. Καββαδίας.

ΚΑΘΟΡΙΣΜΟΣ ΑΤΤΙΚΟΥ ΔΗΜΟΥ. — ΒΑΤΗ.

Της Βατής ή θέσις μένει έτι άκριβώς αόριστος.

Και κατά μεν τον ΗβΠΓΪοΙ, δστις έδημοσίευσε
τό περί δήμων Αττικής σύγγραμμα αύτοΟ έν έτει
1853, « ό δήμος ούτος έξ επιγραφής άρτι άνα-
καλυφΟείσης έφάνη τω κ. Τός κατατακτέος μετά
τίνος πιθανότητος έν τη Μεσογαία' ή δέ εικασία
αΰτη συμβιβάζεται ίκανώς προς τήν περίστασιν δτι
Άμυνόμα/ος, γενικός κληροδόχος Επικούρου του
Γαργηττίου, ήν έκ Βατής, κατά Διογένη τον Λαέρ-
τιον. Ει άπεδεχόμεθα τήν γραφήν Βάτη, ή έν-
νοια της λέξεως ήθελε μετ' άκριβείας άνταποκριθή
τω τοπογραφική χαρακτήρι της βατώδους κοιλά-
δος έν ή κείται ό Γαργηττός,- μεταξύ Πεντέλης
και Ύμηττοΰ. ΠΛήν, ό ορισμός οντος μένει πάν-
τοτε υποθετικός (1;. »

(1) ΕβοΙιβΓοΙιβδ 8ΐΐΓ Ια Ιορο&ΓαρΙιίο οΐϋιτιβδ ιΐβ ΓΑίΙϊηαβ

Ό δέ παλαιότερος περιηγητής Λήκ (1), έν τώ
καταλόγου τών άττικών δήμων τω περιεχομένου
έν τή κατά τό έτος 1841 γενομένη δευτέρα έκ-
δόσει του περί τοπογραφίας τών δήμων τούτων
πολυτίμου συγγράμματος, σημείων τήν Βατήν
άστερίσκω, σημαίνοντι βεβαίως ούγϊ το γνωστόν
της θέσεως, άλλά τήν δπως δή ποτε υπαρξιν είδή-
σεώς τίνος περί αυτής (ΟΓ Βΐ 1θ9δΙ ΟΟΠϋβΓΠΪη^
ίΐιβ ροδίΐίοη οΓ \νΐοΙι Λνβ Ιιανβ δοπιβ ίηίοπηδ-
Ιΐοη), εις τήν αύτήν έπιγραφήν άναφέρεται ίνα
είπη πιθανόν τοΰτο μόνον « δτι ό δήμος ούτος ύπήρ-
χεν έν τή Μεσογαία. »

ρ. 225.—Πρβ. χμ Κο8«, ϋβπίθη ΑΜ. 1846. β. 64, ενθα ό Τός
λέγει Ι_,α§0 υηΙίβΚ&ΏΐιΙ.— Ό Άρκάδιός έν τω περ'ι τόνων υπαγο-
ρεύει τόν έπι της ληγούσης τονισμόν ( βιβλ. ιβ'.)

(Ί) Τορο^ΐ'. οΓ Αΐΐιοηβ αη<1 Ιΐιβ οίοιηΐ, νοί. II, ρ· 185, έν λέξει
ΒατηΟεν.