Chemioterapia dootrzewnowa w raku jajnika

Abstract

Chemioterapia dootrzewnowa (IPC) jest rodzajem leczenia uzupełniającego. Stosuje się ją najczęściej po zabiegucytoredukcji nowotworu złośliwego. Jej początki sięgają lat 50., kiedy to zaczęto ją stosować w przypadku rozsiewunowotworowego w jamie brzusznej. Współcześnie stanowi ona jedną z opcji leczniczych w przypadkach wielunowotworów. W artykule skoncentrowano się na kluczowych zagadnieniach dotyczących IPC oraz dootrzewnowejchemioterapii śródoperacyjnej w hipertermii (HIPEC) w raku jajnika. Przedstawiono aktualny stan wiedzy na temat IPCi HIPEC w tym nowotworze. Omówiono zagadnienia takie jak czas zastosowania IPC, uzasadnienie jej użycia, różnicew stosunku do chemioterapii dożylnej (IVC), podano korzyści i wady, w tym omówiono skuteczność, toksyczność,kwalifi kację do terapii oraz wymogi stawiane wobec ośrodka przeprowadzającego taką procedurę medyczną. Zwróconotakże uwagę na kwestie fi nansowe związane z IPC i HIPEC.