COVID-19 salgını sürecinde sağlık çalışanı olan ve olmayan ebeveynlerin çocukları ile olan ilişkisinin incelenmesi

Amaç: Bu araştırma, COVID-19 salgını sürecinde sağlık çalışanı olan ve olmayan ebeveynlerin çocuklarıyla olan ilişkisinin incelenmesi amacıyla yapıldı.

Yöntem: Tanımlayıcı tipte kesitsel ve karşılaştırmalı nitelikte olan bu araştırma, Kasım 2021-Şubat 2022 tarihleri arasında yapıldı. Araştırmanın evrenini, Türkiye’de yaşayan anne-babalar oluşturdu. Araştırma, 352 anne-baba ile yürütüldü. Verilerin toplanmasında, anket formu ve Çocuk-Anababa İlişki Ölçeği (ÇAİÖ) kullanıldı. Verilerin analizinde sayı, yüzde, ortalama, t test, ANOVA, Kruskal-Wallis test ve Mann-Whitney U testi kullanıldı.

Bulgular: Araştırma sonucunda, sağlık çalışanı olan ebeveynlerin ÇAİÖ toplam puan ortalaması 57.53±8.19 olarak, sağlık çalışanı olmayan ebeveynlerin ÇAİÖ toplam puan ortalaması 57.97±9.69 olarak belirlendi.  Sağlık çalışanı olan ebeveynlerin gelir durumu ve yaşanılan yer ile ÇAİÖ toplam arasında anlamlı bir fark saptandı (p<0.05). Sağlık çalışanı olmayan ebeveynlerin ebeveyn durumu ve çocuk sayısı ile ÇAİÖ alt boyutlarından çatışma arasında anlamlı bir fark saptandı (p<0.05).

Sonuç: COVID-19 salgını sürecinde ebeveynlerin çocukları ile olumlu ilişkiler yaşadıkları belirlendi. Ebeveynler çocuklarıyla olumlu ilişkilerini sürdürürken çatışma da yaşadıkları belirlendi. Ebeveyn-çocuk ilişkisinin belirli zamanlarda değerlendirilerek gidişatının gözlemlenmesi, çıkan sonuçlara göre destek programlarının düzenlenmesi önerilmektedir.