Ta'dîl Lafızlarından "Lâ be'se bihi" Kavramı ve Kullanımı

Ravilerin güvenilir olduklarını ortaya koymak için geliştirilen ta’dil yöntemi içerisinde muhaddis ve münekkitler birçok kavram kullanmışlardır. Bunlardan birisi, “‌لا ‌بأس ‌به/lâ be’se bihî”dir. “Kendisinde bir beis veya bir sakınca yoktur” anlamına gelen bu kavram çok da kuvvetli bir ta’dil lafzı olmamakla birlikte, ilk dönemlerde “‌صدوقٌ/sadûkun”, “محله الصدقُ/mahalluhu’s-sıdk” ve “ليس به بأس/leyse bihi be’sun” gibi ta’dil lafızlarıyla aynı kategoride olup, orta derecede yer almıştır. Günümüzde de bu kavram orta derecede bir ta’dil lafzı sayılıp, kendisine dört veya beşinci mertebede yer verilmektedir. Bu kavramla ta’dil edilen bir ravi, genellikle güvenilir kabul edilmiştir. Nitekim İbn Adî ve Yahya b. Maîn bu görüştedirler. Ahmed b. Hanbel gibi muhaddisler ise bu kavramı daha özel değerlendirmeler sırasında kullanmışlardır.

Diğer taraftan, “لا ‌بأس ‌به” kavramı bir ta’dil lafzı olarak kullanılırken, buna yazılış itibariyle benzeyen “ليس به ‌بأس” kavramı genellikle ravilerin zayıf olduğunu ifade etmek için kullanılmıştır. Ancak bazı hadis münekkitleri bu kavramı tevsik amacıyla “لا ‌بأس ‌به” ile eşit tutmuşlardır.