Treść głównego artykułu

Abstrakt

Artykuł przedstawia poradnictwo ery komunikacji satelitarnej, jako społeczny proces, w którym udział bierze wiele podmiotów życia społecznego. Są to organizatorzy życia społecznego, członkowie społeczeństwa – potencjalni klienci poradni, osoby radzące się, doradcy oraz badacze-poradoznawcy. Wspomniane podmioty kierowały się innymi intencjami w okresie industrializmu, a innymi kierują się w okresie ery satelitarnej i społeczeństwa sieci. Autorka analizuje tę zmianę i jej szeroki kontekst, podkreślając, że obecnie dąży się do wypracowania antropologicznej teorii wyjaśniającej znaczenie poradnictwa w rozwiązywaniu ludzkich problemów w skali światowej.

Słowa kluczowe

komunikacja satelitarna intencje podmiotów społecznych nowoczesność zwielokrotniona poradoznawstwo społeczeństwo sieci

Szczegóły artykułu

Referencje

  1. Adamczyk M. (2011) Cywilizacja zachodnia. Specyfika rozwoju, tradycje, preferowane wartości, Wrocław, Wyd. Nauk. DSW.
  2. Alheit P. (2011) Podejście biograficzne do całożyciowego uczenia się, „Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja”, nr 3(55).
  3. Bauman Z. (2009) Sztuka życia, tłum. T. Kunz, Kraków, Wydawnictwo Literackie.
  4. Bruner J. (2006) Kultura edukacji, tłum. T. Brzostowska-Tereszkiewicz, Kraków, Universitas.
  5. Castells M. (2008) Społeczeństwo sieci, tłum. M. Marody i in., Warszawa, Wyd. Nauk. PWN.
  6. Drabik -Podgórna V. (red.) (2007) Poradnictwo między etyką a techniką, Kraków, Impuls.
  7. Eisenstadt S.N. (2009) Utopia i nowoczesność. Porównawcza analiza cywilizacji, tłum. A. Ostolski, Warszawa, Oficyna Naukowa.
  8. Ertelt B. -J., Schulz W.E. (we współpracy z A.E. Iveyem) (2010) Podstawy doradztwa kariery z ćwiczeniami rozwijającymi umiejętności doradcze w świecie edukacji i pracy, tłum. Zespół, Warszawa-Kraków, Narodowe Forum Doradztwa Kariery.
  9. Giddens A. (2003) Stanowienie społeczeństwa. Zarys teorii strukturacji, tłum. S. Amsterdamski, Poznań, Zysk i S -ka.
  10. Giddens A. (2005) Socjologia, tłum. A. Sulżycka, Warszawa, Wyd. Nauk. PWN.
  11. Grobler A. (2006) Metodologia nauk, Kraków, Wydawnictwo Areus – Wydawnictwo Znak.
  12. Guichard J., Huteau M. (2005) Psychologia orientacji i poradnictwa zawodowego, tłum. Zespół, V. Drabik -Podgórna, M. Podgórny (red. nauk.), Kraków, Impuls.
  13. Hofstede G., Hofstede G.J. (2007) Kultury i organizacje. Zaprogramowanie umysłu, tłum. M. Durska, wyd. 3 zmienione, Warszawa, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne.
  14. Jacyno M. (2007) Kultura indywidualizmu, Warszawa, Wyd. Nauk. PWN.
  15. Katz D., Kahn R.L. (1979) Społeczna psychologia organizacji, tłum. G. Kranas, Warszawa, PWN.
  16. Savickas M.L., Nota L., Rossier J., Dauwalder J -P., Duarte M.E., Guichard J., Soresi S., Van Esbroeck R., Life designing: A paradigm for career construction in the 21st century, “Journal of Vocational Behavior”, 2009, Vol. 75/3.
  17. Siarkiewicz E. (2010) Przesłonięte obszary poradnictwa. Realia – iluzje – ambiwalencje, Zielona Góra, Oficyna Wydawnicza UZ.
  18. Siarkiewicz E., Trębińska -Szumigraj E., Zielińska -Pękał D. (2012) Edukacyjne prowokacje. Wykorzystanie etnografi i performatywnej w procesie kształcenia doradców, Kraków, Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
  19. Silverman D. (2009) Prowadzenie badań jakościowych, tłum. J. Ostrowska, Warszawa, Wyd. Nauk. PWN.
  20. Skałbania B. (2012) Instytucjonalne poradnictwo pedagogiczne okresu przemian. Kontynuacja i zmiany, Radom, Zakład Poligraficzny Politechniki Radomskiej.
  21. Sztompka P. (2002) Socjologia, Kraków, Znak.
  22. Szumigraj M. (2011) Poradnictwo kariery: systemy i sieci, Warszawa, Łośgraf.
  23. Trębińska-Szumigraj E. (2010) Współuzależnienie matek narkomanów, Gdańsk, GWP.
  24. Wachowiak A. (2007) Sens życia i jego jakość w kontekście refleksji wokół życia wspólnotowego. Śladem Dogmy, nurtu zaangażowanego, w poszukiwaniu i poszerzaniu form wspólnot społecznych, a także nowych grup społecznych w obliczu społecznej zmiany, [w:] Socjologia jako społeczna terapia, A. Wachowiak (red.), Zielona Góra, Oficyna Wydaw. UZ.
  25. Wojtasik B. (1993) Doradca zawodu. Studium teoretyczne z zakresu poradoznawstwa, Wrocław, Wyd. UWr.
  26. Wojtasik B. (1997) Warsztat doradcy zawodu: aspekty psychologiczno -pedagogiczne, Warszawa, Wyd. Szkolne PWN.
  27. Wojtasik B. (2010) Proces zmian w poradnictwie edukacyjno-zawodowym. Dążenie do spójności, współpracy i dobrej jakości, „Edukacja Dorosłych” nr 1.
  28. Wołk Z. (2009) Poradnictwo w zakładzie pracy w kontekście przemian cywilizacyjno-kulturowych, [w:] Poradoznawstwo – kontynuacja dyskursu, A. Kargulowa (red.), Warszawa, Wyd. Nauk. PWN.
  29. Zielińska -Pękał (2007) Od wirtualnego „realis” do „symulakrum”. O historii pewnego zniewolenia, „Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja”, nr 3 (38).
  30. Zielińska -Pękał D. (red.) (2009) Refleksje o poradnictwie debiutujących doradców, Zielona Góra, Oficyna Wydawnicza UZ.
  31. Zierkiewicz E. (2004), Poradnik - oferta wirtualnej pomocy?, Kraków, Impuls.
  32. Zierkiewicz E., Drabik-Podgórna V. (red.) (2010) Poradnictwo w kulturze indywidualizmu, Wrocław, Oficyna Wydawnicza ATUT.