Francisella tularensis została rozpoznana jako czynnik chorobotwórczy ludzi i zwierząt na początku XX wieku. Analizy biochemiczne i patogenne właściwości czynnika biologicznego pozwoliły na wyróżnienie 4 podgatunków przypisanych do różnych regionów geograficznych: wysoce zakaźny F. tularensis subsp. tularensis (type A) występujący głównie w Ameryce Północnej, F. tularensis subsp. holarctica (type B) z obszaru Starego Świata, F. tularensis subsp. mediasiatica izolowany głównie z Azji oraz F. tularensis subsp. novicida, niepatogenny dla ludzi. Pałeczka tularemii, ze względu na swoje zdolności infekcyjne oraz zdolność do wywoływania różnych postaci chorobowych, została zakwalifikowana przez CDC (Centrum Kontroli i prewencji Chorób, USA) jako potencjalny wysoce niebezpieczny czynnik broni biologicznej (Grupa A). Większość danych opisujących przypadki zachorowań na tularemię opartych jest na testach serologicznych. Jakkolwiek, technika real-time PCR (Polymerase Chain Reaction) i MST (Multi Sequence Typing) jako analiza wysoce zmiennych obszarów międzygenowych F. tularensis może być zastosowana do wykrywania, różnicowania i określania wariantów genetycznych izolatów F. tularensis.techniki te mogą być również wykorzystywane w charakterystyce molekularnej pałeczek tularemii izolowanych od ludzi i zwierząt w badaniach przesiewowych oraz w ogniskach epizootyczno-epidemicznych.
1. Rys historyczny 2. Charakterystyka F. tularensis i systematyka taksonomiczna 3. Morfologia 4. Podłoża hodowlane i warunki wzrostu 5. Właści wości biochemiczne 6. Wytrzymałość i żywotność F. tularensis 7. F. tularensis jako czynnik broni biologicznej 8. Szczepionki przeciwko tularemii 9. Patogenność F. tularensis 10. Leczenie tularemii 11. Diagnostyka laboratoryjna F. tularensis 12. Podsumowanie
