Research Article
Year 2022,
Volume: 9 Issue: 2, 549 - 566, 30.10.2022
Abstract
Bu çalışmanın sorunsalı, Türkiye’nin Balkanlara yönelik kültürel diplomasi faaliyetlerinin, bu faaliyetleri gerçekleştiren kurumlar üzerinden değerlendirilmesi ve Türkiye’deki kamu diplomasisi kurumlarının etkinliğinin nasıl artırılması gerektiği üzerine odaklanmıştır. Bu bağlamda çalışmanın amacı Türkiye’nin Balkanlara yönelik kültürel diplomasi faaliyetleri çerçevesindeki politikalarını, ilgili kurumların görüş ve önerilerinden alınan geri bildirimlerle incelemek, bu incelemeden elde edilen verileri tartışmak ve Türkiye’nin kültürel diplomasisi için uygulaması gereken politikaları önermektir. Araştırmada Türkiye’nin Balkanlara yönelik kültürel diplomasi faaliyetleri etkin midir ve kamu diplomasisi ve kültürel diplomasi faaliyetlerinde rol üstlenen kuruluşlar faaliyetlerini nasıl yürütmelidir sorularından yola çıkılmıştır. Çalışmanın temel hipotezi “Türkiye’nin Balkan ülkelerine yönelik kamu diplomasisinde stratejik vizyon dönüşümü yaşanmıştır” önermesi üzerine bina edilmiştir. Çalışmanın hipotezi bağlamında Türk kamu diplomasisi kurumlarının Balkanlara yönelik kamu diplomasisi faaliyetleri stratejik bir bakış açısı taşıdığı sonucuna ulaşılmıştır.
References
- ACAR, Z. S. (2015). Doktrinleşme Sürecindeki İnsani Müdahale: NATO’nun Kosova Müdahalesi ve Koruma Sorumluluğu Kavramı. Ege Stratejik Araştırmalar Dergisi, 6(1), 119-137.
- ATCI, Ö. (2019). Türkiye’nin Balkanlara Yönelik Kültürel Diplomasi Faaliyetleri: Stratejik Kamu Diplomasisi İçin Bir Model (Yayımlanmamış Doktora Tezi), İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Halkla İlişkiler Ve Tanıtım Anabilim Dalı.
- AVCI, Y. (2017). Türk Dış Politikasının Stratejik Derinlik Revizyonunda Balkanlar. Bitlis Eren Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Akademik İzdüşüm Dergisi, 2(2), 104-127.
- BOUND, K., BRIGGS, R., HOLDEN, J., & JONES, S. (2007). Cultural Diplomacy. London: Demos.
- BURG, S. L., & SHOUP, P. S. (1999). The War in Bosnia-Herzegovina: Ethnic Conflict And İnternational İntervention. New York, Me Sharpe.
- CUMMINGS Jr, M. C. (2003). Cultural Diplomacy and the United States Government: A Survey, Washington: Center for Arts and Culture.
- ÇELİK, N. (2010). Black Sea and the Balkans under Ottoman Rule. Karadeniz Araştırmaları, (24), 1-27.
- DALAR, M. (2008). Dayton Barış Antlaşması ve Bosna-Hersek’in Geleceği. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 9(16), 91-123.
- DAVUTOĞLU, A. (2001). Stratejik Derinlik: Türkiye’nin Uluslararası Konumu, İstanbul: Küre Yayınları.
- DEMİRTAŞ, B. (2010). Kosova’nın Bağımsızlığı Ve Türk Dış Politikası (1990-2008). Uluslararası İlişkiler/International Relations, 7(27), 51-85.
- DEMİRTAŞ, B. (2013). Turkey and the Balkans: Overcoming Prejudices, Building Bridges and Constructing a Common Future. Perception, 18(2), 163-184.
- DEMİRTAŞ, B. (2015). Turkish Foreign Policy towards the Balkans: A Europeanized Foreign Policy in a De-Europeanized National Context?. Journal of Balkan and Near Eastern Studies, 17(2), 123-140.
- EKİNİCİ, M. U. (2013). Turkey’s “zero Problems” Era in the Balkans. SETA Analysis, No: 1, Ankara.
- EREN, H. (31. 08. 2008). Balkanlar’daki ‘Osmanlı’ restore ediliyor, Accessed: 31. 07. 2020, https://t24.com.tr/haber/Balkanlardaki-osmanli-restore-ediliyor,4324.
- FOX, R. (1999). Cultural Diplomacy at the Crossroads, London: The British Council,
- GÜÇLÜ, Y. (2019). Türkiye’nin Dış Ekonomik İlişkileri, Accessed: 31. 07. 2020, http://www.mfa.gov.tr/turkiye_nin-dis-ekonomik-iliskileri.tr.mfa.
- GÜL, A. (11.12.2009). Kültür Mirasını Canlı Tutmak, Türkiye’nin En Büyük Gücüdür, Accessed: 31. 07. 2020, http://www.abdullahgul.gen.tr/haberler/170/48528/kultur-mirasini-canli-tutmak-turkiyenin-en-buyuk-gucudur.html.
- İSMAİL, E. (18.01.2018). Balkanlar’da Türk Dizilerinin Kültürel Etkileri, Accessed: 31. 07. 2020, https://orhaajans.com/Balkanlarda-turk-dizilerinin-kulturel-etkileri/.
- JAKUPI, A. (2017). Yugoslavya Sosyalist Federal Cumhuriyeti İçindeki Kosova Özerk Bölgesi Sorunu (1980-1989). Balkan Araştırma Enstitüsü Dergisi-Trakya Üniversitesi, 6(1), 189-215.
- KALIN, İ. (2011). “Soft Power and Public Diplomacy in Turkey,” Perceptions, 16(3): 5-23.
- KAYA, A. (2015). The Rediscovery of the Balkans a Bosniak-Turkish Figuration in The Third Space Between İstanbul and Sarajevo (Yayımlanmamış Doktora Tezi), İstanbul Bilgi Üniversitesi.
- KAYA, A., & TECMEN, A. (2011). The Role Of Common Cultural Heritage in External Promotion Of Modern Turkey, Yunus Emre Cultural Centres Working Paper No: 4.
- KEMMING, J. D., & SANDIKÇI, Ö. (2007). Turkey’s EU accession as a question of nation brand image. Place Branding and Public Diplomacy, 3(1), 31-41.
- MARK, S. (2008). A Comparative Study of the Cultural Diplomacy of Canada, New Zealand and India (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Auckland, University of Auckland.
- MELISSEN, J. (2007). “The New Public Diplomacy: Between Theory and Practice,” The New Public Diplomacy: Soft Power in International Relations (ss. 3-27), (ed.) Jan Melissen, New York: Palgrave Macmillan.
- MITCHELL, J. M. (1986). International Cultural Relations. London: Allen & Unwin.
- MULCAHY, K. V. (1999). “Cultural Diplomacy and The Exchange Programs: 1938–1978,” The Journal of Arts Management, Law, and Society, 29(1): 7-28.
- MURINSON, A. (2006). The Strategic Depth Doctrine Of Turkish Foreign Policy. Middle Eastern Studies, 42(6), 945-964.
- NTV Haber, (03 Ekim 2011). Türkiye’de 26 bin yabancı öğrenci var, Accessed: 31. 07. 2020, https://www.ntv.com.tr/egitim/turkiyede-26-bin-yabanci-ogrenci-var,Iw3EunaJg0WzhVDPDLviKQ?_ref=infinite.
- NYE Jr, J. (2008). “Public Diplomacy and Soft Power,” The Annals of the American Academy of Political and Social Science, 616(1): 94-109.
- OKYAR, O. (2018). Improving Safety and Welfare in the Turkish World: The Dervish Committee Model. Selçuk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi, 1(43), 409-422.
- ORAN, B. (1996). Türk Dış Politikası: Temel İlkeleri Ve Soğuk Savaş Ertesindeki Durumu Üzerine Notlar. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 51(1-4), 353-370.
- ÖZLEM, K. (2012). Soğuk Savaş Sonrası Dönemde ABD’nin Ve Türkiye’nin Balkanlar Politikalarının Bosna Hersek, Kosova Ve Makedonya Krizleri Örneğinde İncelenmesi. Balkan Araştırma Enstitüsü Dergisi-Trakya Üniversitesi, 1(1), 23-39.
- RAMET, S. P. (2018). Balkan Babel: The Disintegration of Yugoslavia from the Death of Tito to the Fall of Milosevic, London, Routledge.
- RÜMA, I. (2010). Turkish Foreign Policy Towards The Balkans: New Activism, Neo-Ottomanism Or/So What. Turkish Policy Quarterly, 9(4), 133-140.
- SANCAR, G. A. (2015). “Turkey’s Public Diplomacy: Its Actors, Stakeholders, and Tools”, Turkey’s Public Diplomacy (ss. 13-42), (eds). Çevik B. S., Seib P., New York: Palgrave Macmillan.
- SCHAD, T. (2015). The rediscovery of the Balkans? A Bosniak-Turkish figuration in the third space between İstanbul and Sarajevo. Working Paper No: 8, İstanbul Bilgi University, European Institute.
- SCOTT-SMITH, G. (2019). “Transatlantic Cultural Relations, Soft Power, and the Role of US Cultural Diplomacy in Europe,” European Foreign Affairs Review, 24(2): 21-41.
- SOMUN, H. (2011). Turkish Foreign Policy in the Balkans and “Neo-Ottomanism”: A Personal Account. Insight Turkey, 13(3), 33-41.
- TÜRBEDAR, E. (2011). Turkey’s New Activism in the Western Balkans: Ambitions and Obstacles. Insight Turkey, 13(3), 139-158.
- VRACIC, A. (2016). “Turkey’s Role in the Western Balkans”, SWP Research Paper No: 11, https://www.swp-berlin.org/fileadmin/contents/products/research_papers/2016RP11_vcc.pdf.
Year 2022,
Volume: 9 Issue: 2, 549 - 566, 30.10.2022
Abstract
The problematic of this study is to investigate the activities of cultural diplomacy in the Balkans for Turkey. These activities are valued over Turkey’s public diplomacy institutions through interviews made by the author. In this context, the aim of study is to examine of Turkey policies for cultural diplomacy activities in the Balkans with feedback received from the opinions and suggestions of the relevant institutions. In the research, the answer of the question “Is it effective cultural diplomacy activities of Turkey in the Balkans?” was sought. The basic hypothesis of the study is that Turkey’s public diplomacy in the Balkans has experienced a transformation of strategic vision. In the context of the hypothesis of the study, the following conclusion has been reached. The public diplomacy activities of Turkish public diplomacy institutions towards the Balkans have a strategic perspective. This paradigmatic development has become especially important since the 21st century.
References
- ACAR, Z. S. (2015). Doktrinleşme Sürecindeki İnsani Müdahale: NATO’nun Kosova Müdahalesi ve Koruma Sorumluluğu Kavramı. Ege Stratejik Araştırmalar Dergisi, 6(1), 119-137.
- ATCI, Ö. (2019). Türkiye’nin Balkanlara Yönelik Kültürel Diplomasi Faaliyetleri: Stratejik Kamu Diplomasisi İçin Bir Model (Yayımlanmamış Doktora Tezi), İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Halkla İlişkiler Ve Tanıtım Anabilim Dalı.
- AVCI, Y. (2017). Türk Dış Politikasının Stratejik Derinlik Revizyonunda Balkanlar. Bitlis Eren Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Akademik İzdüşüm Dergisi, 2(2), 104-127.
- BOUND, K., BRIGGS, R., HOLDEN, J., & JONES, S. (2007). Cultural Diplomacy. London: Demos.
- BURG, S. L., & SHOUP, P. S. (1999). The War in Bosnia-Herzegovina: Ethnic Conflict And İnternational İntervention. New York, Me Sharpe.
- CUMMINGS Jr, M. C. (2003). Cultural Diplomacy and the United States Government: A Survey, Washington: Center for Arts and Culture.
- ÇELİK, N. (2010). Black Sea and the Balkans under Ottoman Rule. Karadeniz Araştırmaları, (24), 1-27.
- DALAR, M. (2008). Dayton Barış Antlaşması ve Bosna-Hersek’in Geleceği. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 9(16), 91-123.
- DAVUTOĞLU, A. (2001). Stratejik Derinlik: Türkiye’nin Uluslararası Konumu, İstanbul: Küre Yayınları.
- DEMİRTAŞ, B. (2010). Kosova’nın Bağımsızlığı Ve Türk Dış Politikası (1990-2008). Uluslararası İlişkiler/International Relations, 7(27), 51-85.
- DEMİRTAŞ, B. (2013). Turkey and the Balkans: Overcoming Prejudices, Building Bridges and Constructing a Common Future. Perception, 18(2), 163-184.
- DEMİRTAŞ, B. (2015). Turkish Foreign Policy towards the Balkans: A Europeanized Foreign Policy in a De-Europeanized National Context?. Journal of Balkan and Near Eastern Studies, 17(2), 123-140.
- EKİNİCİ, M. U. (2013). Turkey’s “zero Problems” Era in the Balkans. SETA Analysis, No: 1, Ankara.
- EREN, H. (31. 08. 2008). Balkanlar’daki ‘Osmanlı’ restore ediliyor, Accessed: 31. 07. 2020, https://t24.com.tr/haber/Balkanlardaki-osmanli-restore-ediliyor,4324.
- FOX, R. (1999). Cultural Diplomacy at the Crossroads, London: The British Council,
- GÜÇLÜ, Y. (2019). Türkiye’nin Dış Ekonomik İlişkileri, Accessed: 31. 07. 2020, http://www.mfa.gov.tr/turkiye_nin-dis-ekonomik-iliskileri.tr.mfa.
- GÜL, A. (11.12.2009). Kültür Mirasını Canlı Tutmak, Türkiye’nin En Büyük Gücüdür, Accessed: 31. 07. 2020, http://www.abdullahgul.gen.tr/haberler/170/48528/kultur-mirasini-canli-tutmak-turkiyenin-en-buyuk-gucudur.html.
- İSMAİL, E. (18.01.2018). Balkanlar’da Türk Dizilerinin Kültürel Etkileri, Accessed: 31. 07. 2020, https://orhaajans.com/Balkanlarda-turk-dizilerinin-kulturel-etkileri/.
- JAKUPI, A. (2017). Yugoslavya Sosyalist Federal Cumhuriyeti İçindeki Kosova Özerk Bölgesi Sorunu (1980-1989). Balkan Araştırma Enstitüsü Dergisi-Trakya Üniversitesi, 6(1), 189-215.
- KALIN, İ. (2011). “Soft Power and Public Diplomacy in Turkey,” Perceptions, 16(3): 5-23.
- KAYA, A. (2015). The Rediscovery of the Balkans a Bosniak-Turkish Figuration in The Third Space Between İstanbul and Sarajevo (Yayımlanmamış Doktora Tezi), İstanbul Bilgi Üniversitesi.
- KAYA, A., & TECMEN, A. (2011). The Role Of Common Cultural Heritage in External Promotion Of Modern Turkey, Yunus Emre Cultural Centres Working Paper No: 4.
- KEMMING, J. D., & SANDIKÇI, Ö. (2007). Turkey’s EU accession as a question of nation brand image. Place Branding and Public Diplomacy, 3(1), 31-41.
- MARK, S. (2008). A Comparative Study of the Cultural Diplomacy of Canada, New Zealand and India (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Auckland, University of Auckland.
- MELISSEN, J. (2007). “The New Public Diplomacy: Between Theory and Practice,” The New Public Diplomacy: Soft Power in International Relations (ss. 3-27), (ed.) Jan Melissen, New York: Palgrave Macmillan.
- MITCHELL, J. M. (1986). International Cultural Relations. London: Allen & Unwin.
- MULCAHY, K. V. (1999). “Cultural Diplomacy and The Exchange Programs: 1938–1978,” The Journal of Arts Management, Law, and Society, 29(1): 7-28.
- MURINSON, A. (2006). The Strategic Depth Doctrine Of Turkish Foreign Policy. Middle Eastern Studies, 42(6), 945-964.
- NTV Haber, (03 Ekim 2011). Türkiye’de 26 bin yabancı öğrenci var, Accessed: 31. 07. 2020, https://www.ntv.com.tr/egitim/turkiyede-26-bin-yabanci-ogrenci-var,Iw3EunaJg0WzhVDPDLviKQ?_ref=infinite.
- NYE Jr, J. (2008). “Public Diplomacy and Soft Power,” The Annals of the American Academy of Political and Social Science, 616(1): 94-109.
- OKYAR, O. (2018). Improving Safety and Welfare in the Turkish World: The Dervish Committee Model. Selçuk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi, 1(43), 409-422.
- ORAN, B. (1996). Türk Dış Politikası: Temel İlkeleri Ve Soğuk Savaş Ertesindeki Durumu Üzerine Notlar. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 51(1-4), 353-370.
- ÖZLEM, K. (2012). Soğuk Savaş Sonrası Dönemde ABD’nin Ve Türkiye’nin Balkanlar Politikalarının Bosna Hersek, Kosova Ve Makedonya Krizleri Örneğinde İncelenmesi. Balkan Araştırma Enstitüsü Dergisi-Trakya Üniversitesi, 1(1), 23-39.
- RAMET, S. P. (2018). Balkan Babel: The Disintegration of Yugoslavia from the Death of Tito to the Fall of Milosevic, London, Routledge.
- RÜMA, I. (2010). Turkish Foreign Policy Towards The Balkans: New Activism, Neo-Ottomanism Or/So What. Turkish Policy Quarterly, 9(4), 133-140.
- SANCAR, G. A. (2015). “Turkey’s Public Diplomacy: Its Actors, Stakeholders, and Tools”, Turkey’s Public Diplomacy (ss. 13-42), (eds). Çevik B. S., Seib P., New York: Palgrave Macmillan.
- SCHAD, T. (2015). The rediscovery of the Balkans? A Bosniak-Turkish figuration in the third space between İstanbul and Sarajevo. Working Paper No: 8, İstanbul Bilgi University, European Institute.
- SCOTT-SMITH, G. (2019). “Transatlantic Cultural Relations, Soft Power, and the Role of US Cultural Diplomacy in Europe,” European Foreign Affairs Review, 24(2): 21-41.
- SOMUN, H. (2011). Turkish Foreign Policy in the Balkans and “Neo-Ottomanism”: A Personal Account. Insight Turkey, 13(3), 33-41.
- TÜRBEDAR, E. (2011). Turkey’s New Activism in the Western Balkans: Ambitions and Obstacles. Insight Turkey, 13(3), 139-158.
- VRACIC, A. (2016). “Turkey’s Role in the Western Balkans”, SWP Research Paper No: 11, https://www.swp-berlin.org/fileadmin/contents/products/research_papers/2016RP11_vcc.pdf.
There are 41 citations in total.
Details
| Primary Language | English |
|---|---|
| Journal Section | Articles |
| Authors | |
| Early Pub Date | October 30, 2022 |
| Publication Date | October 30, 2022 |
| Acceptance Date | January 19, 2021 |
| Published in Issue | Year 2022 Volume: 9 Issue: 2 |
Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0)