Abstract
De Nederlandse filmcultuur is altijd een buitenbeentje geweest in Europa. Je hoeft daarvoor niet eens te wijzen op het geringe aantal films van Nederlandse makelij dat jaarlijks in de bioscoop verschijnt. Een betere maatstaf is het bioscoopbezoek: Nederlanders gaan aanmerkelijk minder naar de film dan andere Europeanen. Overal in de wereld draaien dezelfde films, alleen in Nederland komt er minder publiek op af. Er staan hier naar verhouding ook minder bioscopen dan elders in Europa. Nederland komt in alle statistieken steeds op de laatste plaats. Dat onderscheid heeft altijd bestaan voor zover we weten. Het zegt iets over Nederland. Direct over de grens met België en Duitsland begint een andere filmcultuur met meer hartstocht en een grotere intensiteit.