Samenvatting
Onder psychotherapeuten komt de vrees voor dat toenemende kennis van hersen– en gedragsrelaties en van farmacologische interventiemethoden zullen leiden tot marginalisering van psychotherapie. Die vrees is ongegrond. Het begrip ziekteoorzaak in de psychiatrie is een geleed begrip. Cerebrale disfuncties zijn een conditio sine qua non voor gestoord gedrag en gaan aan het ontstaan van de psychopathologische verschijnselen vooraf. De cerebrale disfuncties worden op hun beurt geïnduceerd door een, individueel wisselend, pakket van zogenaamde etiologische factoren. Deze kunnen biologisch danwel psychologisch van aard zijn, en in de meeste gevallen lijkt dit pakket gemengd van samenstelling. Psychofarmaca reguleren gestoorde hersenfuncties. Psychologische interventies verminderen psychologische druk die de cerebrale disfuncties (mede) hebben geconditioneerd. Deze behandelingsstrategieën verhouden zich dus complementair, niet polair. Men mag dus hopen op toenemende biologisering èn psychologisering van de psychiatrie.
This is a preview of subscription content, log in via an institution to check access.
Referenties
Kramer, P.D. (1993). Listening to Prozac. New York: Viking Press.
Hoofdakker, R.H. van den (1996). De psychiater en zijn patiënt. NRC–Handelsblad, 18 april.
Praag, H.M. van (1968). Het complementaire aspect in de relatie tussen biologische en psychodynamische psychiatrie. In: Openbare Les. Assen: Van Gorcum.
Praag, H.M. van (1979a). Psychopsychiatry: Can psychosocial factors cause psychiatric disorders?, Comprehensive Psychiatry, 20, 215–225.
Praag, H.M. van (1979b). Tablets and talking. A spurious contrast in psychiatry. Comprehensive Psychiatry, 6, 502–510.
Praag, H.M. van (1992). Make Believes in Psychiatry or The Perils of Progress. New York: Brunner Mazel.
Praag, H.M. van (1995). Overbodigheidsangst. Heeft de psychiatrie de psychiater, dan wel de klinisch psycholoog nog wel nodig? Nederlands Tijdschrift voor de Psychologie, 50, 171–178.
Praag, H.M. van, & Leijnse, B. (1964). Die Bedeutung der Psychopharmakologie für die klinische Psychiatrie. Systematik als notwendiger Ausgangspunkt. Nervenarzt, 34, 530–537.
Rosenblum, L.A., Coplan, J.D., Friedman, S., Bassoff, T., Gorman, J.M., & Andrews, M.W. (1994). Adverse early experiences affect noradrenergic and serotonergic functioning in adult primates. Biological Psychiatry, 35, 221–227.
Author information
Authors and Affiliations
Additional information
Abstract
Among psychotherapists anxiety exists that increasingknowledge of brain and behavior relationships and increasing availability of psychotropic drugs will lead to marginalisation of psychotherapy. This fear is unwarranted. The concept ‘cause of disease’ is multi–facetted. Cerebral dysfunctions are a condition sine qua non for the occurrence of abnormal behavior and precede psychopathological phenomena. In their turn, the brain dysfunctions are induced by a series of so–called etiological factors, that is inter–individually highly variable. Etiological factors might be biological or psychological in nature, acquired or genetically determined, of recent occurrence or having affected the individual in the past. The conglomerate of etiological factors is generally of a mixed biological/psychological character. Psychotropic drugs ameliorate cerebral dysfunctions. Psychological interventions diminish psychological pressure (co–)responsible for the cerebral dysfunctions. These treatment strategies relate complementary, not antagonistically. One thus hopes for increasing biologisation and psychologisation of psychiatry.
Correspondentieadres: Prof. dr. H.M. van Praag, Vakgroep Psychiatrie en Neuropsychologie, Rijksuniversiteit Limburg, Postbus 616, 6200 MD Maastricht.
Rights and permissions
About this article
Cite this article
van Praag, H. Biologering door biologisering van de psychiatrie. DITH 16, 149–152 (1996). https://doi.org/10.1007/BF03060151
Issue Date:
DOI: https://doi.org/10.1007/BF03060151